Mijn verhaal

[adnilly]

Mijn verhaal.
Ik ben vorige jaar oktober/november gaan sukkelen met keelontstekingen en longinfecties.
In december heb ik mijn eerste antibiotica kuur gehad het hielp om presies te zijn 2 weken.
In Januari heb ik mijn tweede kuur gehad en eind februari mijn derde.
Hierna had de huisarts een longarts opgebeld en die raade een korte maar krachtige prednisolon(of hoe je het typt)kuur aan.
Dit had geen effect waarop ik werdt doorgestuurd naar een kinderarts in een ziekenhuis.
De eerste keer dat ik daar was werdt voor de zekerheid op pfeiffer getest en nog wat dinge omdat ik ook veel moe was. Dat kon komen door de benauwdheid maar de benauwdheid kon ook komen door de vermoeidheid zeiden ze.
Naar het bloedonderzoek bleek dat ik de ziekte van pfeiffer had (dit was eind april begin mei).
Vanaf het moment dat ik het wist heb ik accepunctuur gehad om toch maar iets te doen in hoeverre het kan.

Nu een flinke tijd later heb ik nog steeds even veel klachten als eerst.
Veel buikpijn en moe zijn. Mn gewrichten doen pijn en voelen stijf aan. Ik ben snel verkouden en heb hier en daar nog wat kleine klachten.
Afgelopen week heb ik veel last gehad van steken in mn linkerkant van mn buik. Toen ik de kinderarts op belde liet die me niet al te vriendelijk weten dat ze nog wel meer patienten hadden en dat ik voor klachten als die maar naar de huisarts moest gaan. Aangezien onze huisarts bang is iets te doen (ze zijn bang het te verergeren) hebben we flink gepraat. Toen mochten we toch komen bij een andere kinderarts(van de ene kant gelukkig omdat ik het vertrouwen in de eerste kinderarts wel kwijt was) Deze voelde iets hards in mijn buik wat ze geen naam kon noemen dus er moest nog een arst komen die het ook niet zo goed wist. Ik heb bloed moeten laten prikken en urine moeten geven voor onderzoek, donderdag krijgen we de uitslag.

Het moeilijkst vind ik zelf nog dat zo veel mensen denken och je bent alleen maar moe zet je er maar over heen en stel je niet zo aan.
Maar het werkt zo niet jammer genoeg.
Ik was normaal vrij actief en sporte graag en op dit moment is het al een sport om een dag op school mee te maken.

Het moeilijkst vind ik zelf dat ik niet weet hoe lang het nog gaat duren en wat ik eraan zou kunnen doen.
En of ik wel alleen pfeiffer heb en niet toevallig nog iets meer onder mn leden heb.

Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het gewoon even kwijt

[Marit]

Ik kan me voorstellen dat je je verhaal kwijt wilt hoor, zeker als je al zo lang "onderweg" bent.
Dat je bang bent voor wat anders kan ik me ook voorstellen, ik kan ook niet zo snel wat bedenken om je angst weg te nemen behalve te zeggen dat er op jouw leeftijd maar bij heel weinig mensen iets ernstigs wordt ontdekt *heeft ooit in de verpleging gewerkt*. Waarschijnlijk is het iets "onschuldigs" al kan dat ook heel vervelend zijn. De donderdag komt er al bijna aan, ik zal aan je denken meid, kop op hoor!

en als je ff wat kwijt moet dan mag je me altijd een priveberichtje sturen.

Liefs,

Marit

[maaike]

Jeetje, al die medicijnen ook. Die zorgen ook niet echt voor een goed genezingsproces. Echt rot.

Hopelijk valt de uitslag mee. Hoewel ik 'iets hards' wel een beetje apart vind klinken.

Sterkte, laat je weten wat de uitslag is?

[adnilly]

Ik zal laten weten als ik wat meer weet.
Bedankt voor de berichtjes.

[adnilly]

Zoals ik al verwachte is er niets uit het bloedonderzoek gebleken.
Ik ben gisteren ook bij een accepunctuurrist geweest (waar ik al wat langer loop) hij schrok toen hij me zag. Ik zie er op dit moment witten en zieker uit dan een maand geleden.
Onder het onderzoek(ze voelen dan enzo) voelde hij dat mn alvleesklier dikker is dan normaal en dat ik toevallig ook de plek waar ik steeds steken heb. Maar of dat iets betekend weten we nog niet.
Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis om bloed te laten prikken voor suiker en nog iets waar we niet veel van begrepen.

Dus het is nog allemaal afwachten

[Marit]

verdorie he! nog geen zekerheid...heb de hele tijd gedacht, zou ze al wat weten!

sterkte morgen (en daarna natuurlijk)

[adnilly]

Hallo vandaag heb ik bloed laten prikken om te kijken of mijn suiker en hp gehalte wel goed was.
Aangezien ze nu nog niet hebben gebeld is dat in iedergeval goed. (we hadden afgesproken als het niet goed was dat ze zou bellen vandaag)

De 20ste hebben we weer een afspraak in het ziekenhuis en dan zien we wel verder maar tot nu toe is er nog niks gevonden.

[ikke]

Das aan de ene kant goed nieuws :D , maar aan de andere kant schiet je er natuurlijk nog niets mee op :( .
"k hoop voor je dat ze er snel achterkomen of er nog meer aan de hand is.

[Marit]

sterkte met wachten tot de 20e, duurt altijd lang he? dat wachten. helemaal als je ziek bent!
In ieder geval fijn dat je suiker en hp goed was.

Groetjes,

Marit

[Anonymous]

Ik ben vandaag weer in het ziekenhuis geweest.
De kinderarts zegt dat mijn pfeiffer al over is en dat de klachten daar niet vandaan komen.
Hij ging allemaal vragen stellen over hoe ik me voel en hoe het thuis is en of ik psychische problemen heb enz.
Hij zei ook dat hij eigenlijk niet meer verder wil onderzoeken.
Naar lang zeuren onderzoeken ze mn ontlasting nog en krijg ik aankomende dinsdag een echo.
Komt daar niets uit dan moet ik volgens hem maar leren leven met de 'handicap'.

Als er niets uit komt gaan we naar een homeopaat want ik ben niet van plan me erbij neer te leggen en de rest van mn leven met buikpijn en de andere klachten rond te lopen.

[adnilly]

Sorry dat vorig berichtje was van mij.
Was vergeten in te loggen

[maaike]

Ook al is de Pfeiffer over, je kunt er nog steeds klachten van hebben.

Goed om naar een homeopaat te gaan. Denk ook eens aan een acupuncturist oid.

Sterkte.