Diagnose en verloop Pfeiffer

Gestart door Catharina, 05 april, 2018, 15:58:18

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Catharina

Regelmatig kijk ik op dit forum voor herkenning. Dat gaf regelmatig enige geruststelling, vandaar dat ik heb besloten mijn eigen verhaal te plaatsen.
In augustus 2017 ben ik voor de eerste keer flauwgevallen. Daarna bleef ik me moe voelen en het gevoel van watten in mijn hoofd hebben.
Uiteindelijk naar de huisarts gegaan en deze verwees me door naar de neuroloog. Na diverse onderzoeken kon de neuroloog niks ontdekken.
Terug naar de huisarts en deze gooide het op stress, burn-out en misschien al de overgang. Advies naar de fysiotherapeut voor hyperventilatie en 2 keer bij een psycholoog geweest.
Ook deze twee mensen konden weinig voor mij betekenen. In november weer flauwgevallen tijdens de spinning les.
Weer naar de huisarts en doorverwezen naar de cardioloog. Ook hier geen bijzonderheden gevonden. Gelukkig, maar ik ging nu toch wel heel erg twijfelen aan mezelf. Ben ik echt gek aan het worden.....??
In januari draaide alles continu, maar aangezien er niks werd gevonden maar meer gaan sporten en wandelen met de hond. Totdat ik in januari een dag cursus had en niet meer wist hoe ik thuis moest komen. Toen was de maat vol. Weer naar de huisarts. Inmiddels kreeg ik steeds meer klachten en kon bijna niet meer op mijn buik/zij liggen. Ook kreeg ik last van paniekaanvallen. De huisarts wilde me doorsturen naar de gynaecoloog, maar de pijn zat juist hoog in mijn buik.
Na al die maanden gaf de huisarts aan dat het misschien dan toch verstandig is om bloed te prikken om alles uit te sluiten, zodat ik weer geestelijk rustig zou worden.
Daar ging ik direct mee akkoord, want de ergste ziektes spookten inmiddels door mijn hoofd.
Na een paar dagen kreeg ik uitslag Pfeiffer IgG en IgM positief. Eindelijk een diagnose en met een glimlach naar huis. Ik ben toch niet gek dacht ik.
Ik heb nog een week gewerkt en ben op 1 februari volledig ingestort. Heb 3 weken lang alleen gelegen en geslapen. Nu krabbel ik langzaam op. De duizeligheid is nog lang niet verdwenen. Ik slaap elke middag nog een uur, maar ik ga vooruit en daar hou ik me aan vast.
Van de bedrijfsarts en mijn werk krijg ik alle ruimte. Per mei begin in met 2 keer 1 uur werken. Half mei evalueren we hoe dit gaat.
Ik heb nog een weg te gaan, maar probeer elk positief signaal op te vangen om vooruit te kijken. Ook al valt dit niet altijd mee.


Peetje

Pfoe, heftig. Dat heeft lang geduurd voordat je een diagnose had. Ik hoop dat je nu snel opknapt. Beterschap!

Catharina

Het heeft inderdaad lang geduurd. Helaas ben ik nog steeds erg duizelig.
Ik hoop dat het snel beter gaat. Duizeligheid maakt je erg onzeker en angstig.
Bedankt voor je reactie Peetje.