Hallo, even voorstellen.

Gestart door thaly, 22 oktober, 2012, 21:35:16

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

thaly

Hallo allen,

Ik ben Thaly, 22 jaar en ik heb pfeiffer.

Het is allemaal begonnen met m'n lieve vriendje. Toen we elkaar leerden kennen wist ik dat hij goed 9 maanden eerder pfeiffer gehad heeft. Hij was af en toe nog wel sneller moe, als hij uit ging had hij tijd nodig om de dag er op bij te komen, maar voor de rest had hij er niet echt meer last van. In Juli ben ik geopereerd aan mijn knie en vanaf toen bleef ik moe, ik ben vrij wel direct weer gaan werken. Dinsdags geopereerd en de maandag er op zat ik er weer. In het begin was ik vaak moe, ik kon een halve dag met moeite werken en dan moest ik weer naar huis. In eerste instantie leek me dit logisch, de narcose zat nog in m'n lichaam, m'n knie was aan het herstellen. Met voldoende rust moest dit vanzelf over gaan. Helaas was dit een maand later nog niet over.

Ik werd wat mobieler en fysiotherapie ging goed, ik probeerde het sporten langzaam op te pakken, want ik dacht dat de vermoeidheid te maken had met weinig tot niet sporten. Begin augustus ben ik 3 daagjes vrij geweest, deze dagen heb ik geslapen, geslapen en geslapen. Eind augustus was ik nog heel erg moe, ik was inmiddels weer hele dagen aan het werken, kwam 's avonds terug van het werk en ik sliep de hele avond en nacht door. Het is een paar keer zelfs zo erg geweest dat ik, ondanks dat ik om 6 uur 's avonds al in m'n bed lag, de volgende dag me nog versliep. M'n hoofd was constant gloeiend en warm, ik had koorts en ontzettende keelpijn. Dit kon inmiddels toch niet meer van de narcose zijn?

Mijn vriendje zei dat hij het herkende, en stelde voor om naar de dokter te gaan. Na wat bloed prikken, bleek inderdaad dat het pfeiffer was. Het lichaam was bezig met antistoffen aanmaken. Blijkbaar heeft mijn lieve vriendje me aangestoken op het moment dat ik heel erg kwetsbaar was, net na de operatie. Inmiddels is de operatie al 3 maanden geleden en nog steeds ben ik niets waard. Ik probeer zo veel mogelijk te werken en naar school te gaan. (Ik werk part-time en zit daarnaast ook nog deeltijd op school.) Maar ik hou het niet vol. Pas een avond of een dag later merk ik dat ik die dag te veel gedaan heb. De ene dag hou ik een hele dag vol en de volgende dag lig ik weer met koorts in bed. Een balans vinden is zo moeilijk. Ik ben sinds augustus zo verkouden als iets, en het wil niet overgaan. Ondertussen heb ik zelfs nog een griepje te pakken gehad. Het lijkt alsof ik, als ik ergens aan blootgesteld word, het gelijk te pakken heb.

Vorige week heb ik 3 dagen van half 9 tot half 3 gewerkt, de andere 2 dagen + het weekend heb ik nodig gehad om bij te komen. Vandaag heb ik van 1 tot 5 gewerkt en om 6 uur lag ik al weer in bed, mijn hoofd gloeit en ik heb klamme handjes. Ik weet dat ze op het werk het beste met me voor hebben en vinden dat ik goed naar mijn eigen lichaam moet luisteren, maar vaak heb ik het idee dat andere mensen denken dat ik me aanstel. Tevens vind ik het zo ontzettend moeilijk om mijn grens te bewaken. Waar ik misschien wel het meeste van baal, is dat ik nu al meer dan 1,5 jaar uit de running ben met sporten. Eerder door een blessure en nu door de pfeiffer. Ik wil aan de slag! Maar mijn lichaam laat het niet toe.

Hoe zijn jullie hier mee om gegaan?

Liefs van Thaly.

Peetje

Moeilijk he, om die balans te vinden tussen wel wat (willen) doen, maar niet te veel doen, omdat je anders de volgende dag niks meer kunt.
Wat meestal wel werkt, is je activiteit rustig opbouwen. Als ze op je werk echt het beste met je voor hebben, zou je dan af  kunnen spreken dat je tijdelijk bijvoorbeeld 2 uur per dag gaat werken? Als dat goed gaat, kune je het langzaam opbouwen, desnoods met een half uur of zelfs een kwartier per keer.
Sporten/bewegen is op zich wel goed, zolang je ook daarin maar naar je lichaam luistert. Niet gelijk weer voluit gaan trainen, maar beginnen met korte wandelingen, of een stukje fietsen. En van daaruit ook weer langzaam opbouwen.

Veel succes en natuurlijk heel veel beterschap!

twijfelaar

Ja het is inderdaad erg moeilijk om te doseren. Het overbelasten is niet goed. Lijkt me een goed idee wat peetje zegt, rustig met een paar uur per dag opbouwen, en qua sport niet te veel doen, beetje wandelen is ook prima.
Op je werk hebben ze nu begrip, maar als je nu eerst 3 maanden 6a7 uur werkt, dan denken ze op een gegeven moment dat het wel prima gaat, en kun je moeilijk terug, dan krijg je te horen dat het allemaal lang duurt etc.
Zo ging het bij mij tenminste.

Succes!