Hoofdmenu

Kapotgaan

Gestart door tinus, 29 juni, 2012, 00:50:35

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

tinus

Dag mensen,

In de maand juni, 1 jaar geleden, werd ik heel ziek, ik had een week lang koorts van 39 tot 39.5 graden kooets. En maar afwachten tot ik beter werd. Maar een week later bleef ik steeds rond de 38-38,5 graden koorts hangen. Dus de dokter bezocht en na een boedonderzoek werd er de ziekte van Pfeiffer geconstateerd. Ik voelde me niet echt moe, maar had nog steeds koorts. Het gebeurde precies na mijn examens, dus was daar wel blij om. Op de dag van mijn examenuitreiking had ik geen koorts meer, maar ik werd heel erg moe.

Na een paar weken moe zijn, ben ik op vakantie gegaan naar Frankrijk. De moeheid was een beetje over. Een weekje in Frankrijk, had ik last van mijn uitscheiding. De tweede week in Frankrijk dus niet kunnen poepen. Daar naar een dokter geweest. Nou ik had het zelf kunnen doen, maar de dokter zocht serieus op google over Pfeiffer. Het kon zijn dat ik daardoor last had van uitscheiding, maar misschien ook van al dat stokbrood. Spul gekregen en ik werd er beter van.

Laatste week Frankrijk, ik voelde me weer de oude.
Eenmaal in Nederland weer, was ik nog steeds helemaal fit. Ben ik weer aan het werk gegaan......
Dat had ik beter niet kunnen doen. 5 volle dagen gewerkt en ik werd supermoe, nog erger dan eerst.
3 weken lang thuis gezeten en veel geslapen. Het ging weer wat beter en begon weer te werken, maar deed nu 2 of 3 dagen in de week. Nog steeds moe, maar genoeg energie om dit vol te kunnen houden.

In december was ik nog steeds moe, een moeheid dat lijkt asof je niet genoeg slaap hebt gehad.. Weer terug naar de dokter, want ik werd er onderhand wel zat van om zo moe te zijn. Ik wilde gewoon weer normaal zijn.

Uit bloedonderzoek bleek dat alles in orde was: ever nieren, prima.

Ik werkte weer iets minder, maar deed er nu eens sport bij, vanwege pfeiffer was ik gestopt.
Maar ook dit hielp niet echt en soms voelde ik me topfit, maar dag ater weer onwijs moe. Gestopt met fitnessen en maar weer niks doen.

Het leek na een maand niks doen weer beter. Dus weer werken... Want thuis begon iedereen al te zeuren dat ik niks meer doe. Dus ik gaf me er aan over, want ik voelde me goed, niet meer moe.
1 dag werken, nog steeds niet moe. 2 dagen werken, nog steeds niet moe, maar de 3de werkdag, kwam de moeheid weer terug.

Ik werd er spuug en spuugzat van, dus sindsdien ben ik maar doorgegaan met werken en moeheid samen.
Maar gezeur thuis, omdat ik niet genoeg deed, wat logisch was in hun ogen, 4-5 dagen thuis zitten en de rest van de week alleen werken, is oom niks, maar ik kon het zo volhouden met moeheid en werk. In het weekend dan maar weer wat uitgaan. Dat ging ook nog, maar wel 3 dagen moe.

Tot nu doe ik het nog steeds zo maar sinds een maandje, gaat het enorm achteruit. Misschien door dit andere baantje.

Heb het nu al een jaar, maar ik zit nu echt op het slechtste punt ooit. Maar wat kan ik doen? Ik moet werken voor mn vakantie, werken omdat ik anders thuis gezeur krijg, werken omdat ik me anders verveel. Deze week weer begonnen met fitness, omdat de dokter zei, 'je pfeiffer zal wel over zijn, misschien zit je in de sleep van weinig doen en veel slaen'. Dus ik doe nu alles wat ik kan, maar het gaat slecht. Mn ogen zien er moe uit, dikke wallen, hele dag moe, wit gezicht. Word er ook op aangesproken op het werk. Omdat ik er zo moe uitzie.

Ma stuurt me naar een homeopathische gedoe en kijken of dat helpt.

Mijn vraag: Omdat ik meer moe ben dan eerder, moet ik dit juist volhouden, omdat de dokter dit zegt en iedereen mij na een jaar zegt dat ik geen regelmaat heb, juist alles doen wat ik kan of goed rusten?

Ben nu heel ongelukkig, voel me zo slecht en mensen zien het nu aan me.

magnetronnie

Erg lastig dat je er al zolang mee loopt, en je bent helaas niet de eerste :-\
Bij mij ging het ongeveer net zo, toch steeds proberen aan de gang te blijven, maar het gevoel hebben tegen een plafond aan te lopen waar je niet doorheen kwam. En dan elke zoveel maanden weer een terugval, zodat je terug bij af bent. Ik ben zo een jaar of 6 aan het sukkelen geweest, voor ik opnieuw door de medische molen ging (waar niks uit kwam verder) en volg nu een psychische behandeling voor chronische vermoeidheid.

Ik denk dat je drie mogelijkheden hebt.
Of je gaat terug naar de huisarts en gaat het traject in van het chronische vermoeidheid(ssyndroom). Dat wordt in Nederland behandeld als psychische aandoening, maar er zijn zeker mensen die er beter door worden. Beter is wel een beetje relatief, ik heb nog nooit iemand gehoord die helemaal de persoon was van voor de Pfeiffer, maar wel die daarna weer een normaal leven konden leiden.
Of je gaat de kant op van alternatieve geneeswijze zoals homeopathie. Ik hoor wel eens verhalen van mensen die er inderdaad iets aan gehad hebben, maar het merendeel blijft jarenlang allerlei middeltjes proberen en artsen bezoeken en is veel geld kwijt, maar geen stap verder. Dat is een beetje een gok met alternatieve geneeskunde, je hebt geen enkele garantie dat iets ook werkt.
Of je probeert het zelf op te lossen. En dan is het denk ik heel belangrijk dat je rust en activiteit zoveel mogelijk afwisselt. Neem toch zoveel mogelijk deel aan het dagelijks leven en focus niet zoveel op de dingen die je niet kunt als je een slechte dag hebt, maar ga tegelijkertijd ook niet elke dag tot het gaatje, want dan crash je weer en ben je terug bij af.

Ik wil je niet ontmoedigen, want er zijn zeker mensen die er weer helemaal bovenop komen, maar hoe langer dit soort klachten duren, hoe kleiner de kans dat je er ooit vanaf komt. Dat klinkt als iets om bij de pakken neer te gaan zitten, maar eigenlijk kun je dat beter lezen als.. nouja ik accepteer het maar, en ik richt mijn leven zo in dat ik er zo min mogelijk last van heb en verder zoveel mogelijk uit het leven haal. :)

Oh en wat betreft je ouders, probeer ze toch echt duidelijk te maken dat je niet lui bent of jezelf aanstelt. Mensen hebben de eerste weken nog erg veel begrip voor je en houden overal rekening mee, vooral als ze aan je zien dat je erg ziek bent, omdat je bijvoorbeeld ziek in bed ligt, maar na een tijdje vergeten ze het weer. Ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn vader en het is moeilijk om steeds die strijd te hebben tussen zijn "je moet doorbijten, stel je niet aan" en mijn "ja, maar ik kan ?cht niet!". Daar alleen zou je al moe van worden. ;)

Succes!

twijfelaar

Tsja wist ik het antwoord maar voor je.. Ik heb zelf nog lang doorgewerkt, en ben er niet beter van geworden, natuurlijk helpt verlies van conditie niet, maar of het goed is om ten koste van jezelf toch maar er tegenaan te gaan lijkt me ook niet erg goed. Ergens moet je wel een balans hebben, en optijd rust nemen. Jammer dat het niet begrepen wordt door je omgeving.

Groetjs


tinus

Bedankt voor jullie snelle antwoorden.
Het geldt denk ik ook voor mij om mijn leven iets te veranderen.
Maar ik probeer nog steeds van alles. In september begint school weer, dus dan heb ik regelmaat in mn leven, eens kijken of dat werkt.

Maar ook bij vrienden blijft het lastig. Net als nu, ze vragen, ga je nu mee fitnessen. Ja ik wil wel, maar als ik wakker word, lijkt t al alsof ik nooit heb geslapen. Dus fitness afgezegd en dan ben ik weer laks, wel voor de grap, maar ja ik zit ermee en zij niet. Dan denk ik maar, gewoon negeren.

En toch, misschien is het het beste om naar mijn lichaam te luisteren en weer paar weken niks doen. Maar wil ook werken en fitnessen nog voordat ik op vakantie ga. Dus het is gewoon lastig om eraan toe te geven.

Daar is waar het om draait bij Pfeiffer, dingen die je eerder wel kon doen en nu graag ook weer wil doen, je bent er te moe voor. En je gaat er kapot aan, ik dan.

twijfelaar

Je hoeft niet een paar weken niks te doen misschien, maar misschien een stukje wandelen etc. Voor mij en meer mensen werkt het wel heel goed om wel een schema aan te houden, dezelfde tijden opstaan, vaste tijden eten en even naar buiten, en ook vaste tijd weer op bed liggen, het duurt even een paar dagen voor je eraan gewend bent, maar dan is het ook wel erg fijn.
Het enige wat je kunt met je vrienden/familie is het uitleggen, maar als het het niet begrijpen is het jammer, je hoeft geen verantwoording af te leggen...

lied89

@ tinus

Wat vervelend dat het erger is dan ooit. Je moet niet alles doen wat ze van je verlangen dat lijkt me ook niet best. Ik ben het eens met magnetronnie en twijfelaar. Probeer een balans te vinden in bewegen en rust. Dat valt niet altijd mee nee. Alleen rusten werkt bij mij ook niet. Ik wil ook bezig zijn, maar tot het uiterste heeft bij mij ook een nadelig effect.
En soms is begrip van anderen moeilijk te vinden ja.
Ik leg me er bij neer en probeer het niet meer uit te leggen, dat kost alleen maar energie.

@ magnetronnie

Je schrijft dat je een psychische behandeling doet nu voor chronische vermoeidheid. Waar doe je dat als ik het vragen mag en heb je daar baat bij?
De huisarts adviseert mij steeds om me aan te melden in Nijmegen. Ik heb daar negatieve verhalen over gehoord en weet niet zo goed wat ik daar mee aan moet...



magnetronnie

@lied89
Ik zit inderdaad ook bij het NKCV in Nijmegen, doorverwezen via de internist en huisarts. Ik ben nu denk ik 3 maanden bezig en qua activiteiten en dingen ondernemen helpt het al best goed, ik was echt bijna stilgevallen omdat je maar in die negatieve spiraal blijft hangen. Qua vermoeidheid begint het een heel klein beetje te helpen, maar dat is een erg lang proces dus ik geef de hoop nog niet op dat de behandeling bij mij niet aanslaat. ;) Ik spreek regelmatig een meisje van een ander forum die al langer daar de therapie volgt en die heeft er erg veel aan gehad, dus daar hou ik me maar aan vast.

Er gaan inderdaad erg veel verhalen rond over Nijmegen op internet, vooral dat verschillende mensen er slechter door zijn geworden en in een rolstoel zijn beland. Het blijft natuurlijk erg lastig, want er belanden ook mensen met CVS in een rolstoel die niet naar Nijmegen zijn geweest. Het is heel lastig om hard te maken dat het ook echt door die therapie komt. Dat is wel een reden waarom ik niet zomaar alle signalen van mijn lichaam overboord gooi en maar door ga. Ik pas wel heel erg op met het opbouwen van activiteiten.
Er is ook een groep die simpelweg heel de Nijmeegse theorie over CVS overboord gooit onder het mom van CVS is 100% lichamelijk en zit niet tussen de oren. Dat vind ik veel te kort door de bocht. Ook mensen met kanker en MS hebben bijvoorbeeld baat bij cognitieve gedragstherapie voor vermoeidheid. Of deze therapie ook CVS kan genezen heb ik wel grote twijfels bij. Misschien in een deel van de pati?nten wel en in een deel niet.

Wat trouwens ook een belangrijk argument voor mij was om deze therapie te gaan doen, is dat dit eigenlijk de enige behandeling voor CVS is waarmee je echt kunt "genezen". En daar bedoel ik dan mee, op een normale manier functioneren. Ik kan wel experimenteren met van alles en nog wat, maar dat kost veel geld en is eigenlijk alleen symptoombestrijding. Dat kan altijd nog, mocht dit niet helpen. ;)

Ik begrijp mensen wel als ze niet voor Nijmegen kiezen, maar ik vind het wel belangrijk dat mensen zelf een afweging maken en zich niet alleen maar blindstaren op enge verhalen op internet.

lied89

@ magnetronnie

Bedankt voor je reactie.
Jij zit dus inderdaad in Nijmegen, had zo'n vermoedde toen je zei dat je een psychische behandeling doet.
Wat fijn dat je iemand kent die baat heeft bij deze therapie, dat geeft ook weer wat moed om verder te gaan he.
Je blijft inderdaad in een negatieve spiraal hangen ja. Ik heb al verschillende dingen geprobeerd wat nog niet echt geholpen heeft. Niet zoals ik gehoopt had althans. En wat fijn dat je ook het gevoel hebt dat het iets helpt. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je het verder gaat ervaren. Misschien dat je daar af en toe iets over wil posten op het forum??? Weet niet of je ook een eigen topic hebt. Vind het vervelend dat ik het nu in het topic van iemand anders schrijf, sorry. Maar weet anders even niet waar ik het neer moet zetten.
Mij was of dit geadviseerd door de dokter of winnock. Ik ben blij dat ik nu in ieder geval een huisarts heb gevonden die me wil helpen. Heb dus eerst nog een afspraak bij de longarts als daar niks uit komt zal ik zoiets misschien moeten proberen.

Ik moet inderdaad niet altijd beinvloed worden door wat anderen zeggen en zelf kijken wat bij me past maar valt soms niet mee.

Hoe ziet die therapie eruit. Hoevaak ga je daar naar toe enzo??
Vind je het heel erg intensief? Je kan dus wel gewoon je activiteiten opbouwen enzo. De dokter zei namelijk dat je door je moeheid heen moet. Voor mijn gevoel doe ik al redelijk veel.
Alternatieve geneeskunde kost inderdaad veel geld ja.
Wat is het toch moeilijk als je niet weet of je er van te voren baat bij hebt he.
Wel knap dat jij toch de stap genomen hebt om iets te ondernemen.
Ik hoop dat je af en toe kunt vertellen of je er baat bij hebt en wat je zoal moet doen enzo.

Groetjes

Peetje

We vervuilen nu wel een beetje iemand anders topic, maar ik wil me toch eigenlijk ook wel in bovenstaande discussie mengen.
Ik denk dat er bij sommige mensen met langdurige vermoeidheidsklachten, best een psychische factor mee kan gaan spelen. Zoals magnetronnie zegt, ze bleef in een negatieve spiraal hangen. En op een goede manier toegepast, kan cognitieve gedragstherapie je best helpen om met je klachten om te gaan en misschien wat verbetering opleveren. Bijvoorbeeld door niet meer perse alles in 1 keer af te willen maken, maar beter je grenzen te leren kennen en neit teveel tegelijk te willen doen. Mijn indruk van Winnock is echter niet dat ze op die manier werken. Beetje kort door de bocht kreeg ik de indruk van een strafkamp waar ze in 3 weken tijd je conditie proberen op te vijzelen, en je vertellen dat je positief moet denken. Oftewel, als je maar hard genoeg tegen jezelf zegd dat je niet moe bent (of geen rugpijn hebt, geen hoofdpijn of wat dan ook, CGT is overal goed voor), dan ben je ook niet meer moe. En dat heeft mij alleen maar verder de put in geholpen.

En voor Tinus: van helemaal nisk doen, ga je je ook niet beter voelen. Probeer voor zover je dat kunt, toch wat te blijven doen. Fitnessen kan best, maar dan rustig aan en niet op de menir van voor je ziek werd. Zullen je vrienden wel raar staan te kijken, als je loopt op de band ipv rent, maar je bent wel in beweging en daar gaat het om. Stop en neem een pauze als je merkt dat je moe wordt of verzuurt en probeer daarna nog eens iets anders. Heb je toch wat gedaan en alleen daardoor voel je je toch al wat beter. :)
Beterschap!

lied89

Peetje ben jij nou ook in behandeling geweest in Nijmegen of dat niet??
Je zou dus toch ook Nijmegen kiezen boven Winnock. Eerst vond ik Winnock wel wat maar twijfel daar dus ook wel over omdat me dat nog intensiever lijkt en kortdurend is 2-3 weken, veel bewegen en veel praten.
Misschien dat inmiddels bij mij ook psychische factoren een rol spelen. Maar ik blijf erbij dat dat niet de hoofdoorzaak is. Maar misschien helpt het toch als ik in Nijmegen geholpen word. Ik vind het in ieder geval fijn dat deze huisarts me wil helpen en vind het lullig om ook alles wat ze zegt af te slaan aangezien ze me wil helpen. En ik weet gewoon dat mijn moeheid niet vanzelf over gaat.
Maar moet van haar eerst even dinsdag afwachten dus...

sebasjwz

Ga voordat je naar fitness gaat even een kwartiertje-20 min op bed liggen, dan raak je niet in diepe slaap waardoor je niet nog vermoeider uit bed komt, maar heb je weer energie! doe ik de laatste tijd ook en helpt echt!

tinus

Ja merk dat een middagdutje wel helpt op den duur.
Heb nu paar dagen wat minder gedaan, maar niet echt geholpen. In de middag slapen houdt mij tijdens het werk wel goed bezig als ik tot de nacht moet. Die tijden zijn opzich al niet fijn.

Zal jullie advies proberen te volgen. Niet te weinig, niet te veel doen. Maar dan weet ik nog niet of ik er beter van wordt of het gewoon vol kan houden op deze manier haha. We zullen zien.

twijfelaar

Ik heb zelf ook het idee dat het wel kan helpen, lichamelijk kunnen ze je geen pil geven waarmee je de volgende dag beter bent, maar door wat patronen aan te passen en dergelijk kan het misschien toch helpen. Als je psychisch er niet goed mee om kan gaan, dus veel boos verdrietig etc. bent, kost dat ook veel energie. Het zal de oorzaak dan niet wegnemen, maar als je maar weer een beetje verder komt.

magnetronnie

@lied89
Ik heb een eigen topic en heb even een korte update erbij geplaatst: http://forum.ziektevanpfeiffer.nl/index.php?topic=3104.0
Als je wilt kunnen we ook daar verder kletsen.

De therapie begint met een intake die een maand of wat duurt. Ze nemen wat testen af, vooral vragenlijsten, en je krijgt 2 weken lang een klein plastic kastje om je been die meet hoe actief je bent. Met al die gegevens kijken ze uiteindelijk of je echt CVS hebt en of je in aanmerking komt voor hun therapie. In een half jaar tijd is het de bedoeling dat je langzaam je activiteiten weer opbouwt, zodat je uiteindelijk weer normaal kunt functioneren. In het begin stel je een aantal doelen en die ga je stap voor stap halen. Dat kan van alles zijn, van weer full time naar school/werk kunnen gaan, tot een uur per week sporten, een hobby hebben, vrienden bezoeken, verzin het maar. Het is je eigen leven, dus je mag het ook zelf kiezen.
Als eerste ga je je slaap/waak ritme op een normaal niveau brengen, ook dat mag je zelf kiezen mits je je er ook aan houdt. In mijn geval is dat half8 opstaan en 11uur naar bed toe. Overdag rusten mag niet meer, maar gelukkig deed ik dat al nooit. Kan me voorstellen dat dat voor andere mensen best lastig is.
Vervolgens ga je 5 keer per dag een minuut lopen of fietsen en dat bouw je elke dag verder op. Alle winst die je daarmee pakt kun je dan na verloop van tijd inwisselen voor een van je doelen. Als je bijvoorbeeld een half uur kunt wandelen, dan kun je ook eens een boodschap doen of even naar een vriend. Zodoende proberen ze je conditie stapje voor stapje op te bouwen, zodat je als het goed is niet crasht. Dat is bij mij gelukkig ook niet gebeurd.

Wat ze verder doen, en dat zijn volgens mij de belangrijkste en ook lastigste onderdelen van de therapie, is dat ze gaan werken met wel/niet-helpende gedachten en met aandacht verleggen. Bijvoorbeeld zoiets als "Ik voel me zo moe, ik ga maar niet boodschappen doen want dat trek ik toch niet." leer je om te buigen naar "Ik voel me wel moe, maarja dat voel ik me altijd. Ik ga boodschappen doen en mocht het niet gaan, dan kan ik altijd weer terug naar huis toe en de rest later halen.". Je gevoel klopt niet altijd met wat je in werkelijkheid ook kan. Ik vind dit zelf een erg lastig punt, want ik herken zulke gedachten eigenlijk nauwelijks bij mezelf. Als ik het al doe, is het onbewust, dus dan is het ook lastig herkennen en veranderen. ;)
Het punt aandacht verleggen is iets makkelijker te begrijpen. Bijvoorbeeld als je alleen maar nadenkt hoeveel hoofdpijn of tandpijn je wel niet hebt, dan blijf je dat ook de hele tijd voelen. Je leert bij aandacht verleggen dus eigenlijk om niet te focussen op de vermoeidheid, maar zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Dit is iets wat ik heel erg lastig vind, en dat komt vooral om ik meer mentaal dan lichamelijk moe ben. Dus als ik te moe ben om TV te kijken of een boek te lezen, wat moet ik dan in vredesnaam nog verzinnen om als afleiding te gebruiken? :P

"De dokter zei namelijk dat je door je moeheid heen moet. Voor mijn gevoel doe ik al redelijk veel."
Ik weet niet precies hoe hij dat bedoelt, maar zoals ik het ervaar is het meer een heel langdurig proces die er uiteindelijk voor zorgt dat ik meer energie krijg en minder vaak moe ben. Als ik morgen intensief ga trainen om over 3 weken weer full time naar school te kunnen, dan crash ik na een paar dagen waarschijnlijk en ben ik terug bij af. Juist het stapje voor stapje lijkt te werken bij mij.

Als ik er aan denk zal ik mijn topic wel updaten af en toe. :) En anders herinner me er maar aan. ;)
Mocht je ook ervoor kiezen om in Nijmegen te beginnen dan ben ik ook heel benieuwd hoe het bij jou zal gaan! Hoe lang ben je eigenlijk al ziek?


@Peetje
Is het mogelijk om alle Nijmegen stukjes naar een eigen topic te verplaatsen? Dus eigenlijk dit topic in tweeen splitsen? Ik weet dat ze dat op andere forums wel eens doen. Want net wat je zegt, we vervuilen wel een beetje iemand anders topic. :) Al heeft die misschien ook wel wat aan de informatie.
ps: ik ben een hij, geen zij. ;)

tinus

Hallo,

Na een paar dagen op tijd naar bed gaan(althans 2 van de 4 dagen, de andere dagen tot laat gewerkt), voel ik me weer een beeeetje beter, nog niet helemaal van mijn vermoeide gezicht af, maar krijg weer kleur en voel me fitter.
Volgens mij is het het beste om s'avonds toch te gaan slapen wanneer de vermoeidheid het grootst wordt, i.p.v. toch een progamma afkijken op de televisie tot 12 uur ofzoiets.
Dat lijkt te helpen, op tijd naar bed gaan, en daarmee heb ik het om 9-10 uur. Ik werk en fitness nog steeds.

Heb nog wat vraagjes voor mensen die verstand van fitness hebben. Ik doe krachttraining met compounds, maar mijn conditie moet ik ook wat bijschroeven met deze pfeiffer, maar als ik de krachttraining erop heb zitten, dan houd ik het rennen of fietsen niet echt vol meer.
Dat heb ik tijdens het normale fietsen ook wel. Ik hou het lichamelijk wel vol, alleen op de een of andere manier worden mijn ogen zo zwaar dat ik er dizzy van wordt.

Toch een stap te ver gegaan, of wat minder hard rennen/fietsen? Met fitness is dit geen probleem om wat minder hard te gaan.. Maar als ik met onze vriendengroep fiets, dan fietsen ze toch wat sneller dan wat ik eigenlijk kan volhouden zonder moe te worden. Ik kan het wel volhouden, maar ik merk dat ik er minder energie van krijg...


Ik weet dat ik rustig aan moet doen, maar ik probeer zoveel mogelijk te doen, zonder echt moe te worden, dus hopelijk kan ik zo een middenweg vinden. Iets harder hardlopen/fietsen bij fitness om zo een ritme te krijgen allerdaags, of toch die rust pakken. Blijft lastig deze ziekte :( Ik word er niet slechter op, maar beter wordt het ook niet zo.

O ja, en het niet uitgaan...Deze week niet uitgegaan. Misschien werkt dat ook wel... Deze maand ga ik niet uit en focus mij op mijn slaapritmes en fitness/werk. Kijken of dat helpt...
Niet alleen voor mij helpt, maar misschien ook voor de mensen die hetzelfde hebben.

sebasjwz

Yo,

Ik heb hetzelfde probleem als jouw, ik doe ook veel compound oefeningen en heb net als jou niet echt meer de energie om daarnaast ook nog crosstrainer te gaan doen of hardlopen. Ik richt me daarom nu alleen nog maar op krachttraining omdat dit nog wel gaat! die conditie bouw ik later wel weer op haha :)

Waarom fiets je eigenlijk bij de sportschool als je buiten de sportschool ook fietst?

Als ik jou was zou ik conditie gewoon effe laten zitten, of 1 dag in de week ipv krachttraining alleen conditie als je persee conditie training wilt!

Beertje

Hoi,

Ik sport ook op een sportschool en doe juist alleen conditie training tegenwoordig. Krachttraining gaat bij mij juist niet.

Sterkte

Peetje

In mijn ogen is conditietraining juist nu even belangrijker dan krachttraining. Als je je conditie langzaam een beetje op kunt vijzelen, dan voel je je namlijk ook de rest van de dag beter. Tenminste, bij mij is dat wel zo.
Misschien kun je een deel van de tijd conditietraining doen, en dat afwisselen met krachttraining, eventueel met nog een of meeredere rustpauzes er tussendoor.
Wat ik een tijdje gedaan heb, was een korte warming up op de lopende band, dan 6 minuten fietsen in een rustig tempo. Korte pauze, gevolgd door buikspieroefeningen en 6 minuten steppen. Dan weer pauze, arm- en/of beenspieren trainen en dan 2 of 3 minuten op de crosstrainer, gevolgd door een cooling down op de lopende band en rekken en strekken.

twijfelaar

Ik heb ook wel eens geleerd dat het beter is om eerst cardio te doen omdat je spieren dan ook even opwarmen voor dat je krachttraining doet. Afwisselen lijkt me het beste, bij mijn sportschool is dat lastig want alle cardio staat beneden en alle gewichten staan boven, dan word het te veel traplopen haha.

Maar ik denk ook dat je niet moet proberen zo veel/lang cardio te doen als eerst en ook niet proberen je vrienden bij te houden, het is beter om niet helemaal tot het uiterste te gaan, je kunt je hartslag gebruiken om te kijken of je vooruit gaat.

tinus

Merk dat van zweten ik mindet moe word lol. Lekker warm buiten, beetje sportief op veldje voetballen. Fitness doe ik kracht en op het eind toch maar even 6-10 min rennen. Tijdens dat geren wel moe, maar nadat ik thuis ben, zoveel minder moe dan vorige week.

tinus

Vanmorgen moe wakker geworden... Toch maar naar fitness. En voel me weer fitjes. Net half uur geslapen ook.

Gaat steeds beter