Een hoop onzekerheid...

[robbert1990]

Hallo beste mensen,

Ik heb al een tijdje als ''gast'' rondgekeken op dit forum en heb veel verhalen gelezen maar ik kon geen ziektebeeld vinden die het meeste bij mij past. Natuurlijk is die bij iedereen anders maar ik zit in een flink pak problemen dus vandaar dat ik een eigen topic maak. Het is een combinatie van een verhaal/vraagstelling.

Het begon allemaal ruim drie maanden geleden na een avondje stappen met wat vrienden in rotterdam. We zijn naar een club geweest tot vijf uur in de ochtend en we lagen in bed rond half zeven. we werden wakker rond 13:00 in de middag. Na het wakker worden werd ik steeds misselijker, duizeligger, kortademiger en koortsachtig met koude rillingen. Kon nog maar net een tosti eten en wat water drinken. ik was inmiddels zo extreem duizelig dat alles om me heen draaide en ik de gesprekken totaal niet meer kon volgen en geen antwoord meer gaf. Ben naar de wc gerend maar er kwam van boven niets uit. Ongeveer twee uur later was het nog steeds zo. Iedereen dacht dat ik een enorme kater had. Even later ging het wel iets beter waardoor ik de auto in durfde te stappen om weggebracht te worden. Vreemd vond ik het want tijdens het stappen had ik nergens last van. Ruim drie weken nergens last van gehad. Toen kreeg ik ineens weer zo'n aanval na een avondje stappen, ditmaal was het wel iets minder extreem maar mkest wel om de vijf minuten naar de wc. Toen ben ik maar even gestopt met het uitgaan en had ik er even geen last van. Toen rond januari 2012 kreeg ik weer zulke aanvallen verspreid over een aantal weekenden.  Gek dat ik er nu ineens savonds last van kreeg. Ik lag naast mijn vriend in bed en ik kreeg het ineens heel erg warm en mijn hart ging als een gek tekeer. Slapen zat er niet in dus ben ik uit bed gegaan en heb gewacht totdat de aanval over was. Helaas was dat pas de volgende ochtend..

Ben er de volgende dag mee naar de dokter geweest en heb een bloedtest gedaan waaruit bleek dat er niets aan mijn bloed mankeert behalve dat het epstein barr virus wel was aangetoond. De dokter zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken maarja wat doet een jongen zoals ik zodra ie de dokter verlaat: zorgen maken! Want tja ik ben nog jong en wil graag uitgaan enzo maar als je dan iedere keer weer zo'n aanval krijgt ga je je natuurlijk zorgen maken...

Ben een week later teruggekeerd bij de dokter en alles weer uitgelegd, kreeg ik een doorverwijzing naar de psychiater omdat  men dacht dat ik last had van hyperventilatie. Mij leek dat echter zeer onlogisch want zoiets krijg je volgens mij niet zomaar...
Toch maar naar de psychiater geweest en ook zij denken aan hyperventilatie. De symptomen waren immers hetzelfde. Toch was ik er gewoon niet van overtuigd..

Die ''aanvallen'' keerden echter steeds vaker terug en met name vooral savonds of na een inspannend dagje. En omdat ik drie weken moest wachten op de volgende intake bij de psychiater ben ik weer voor de zoveelste keer teruggegaan naar de dokter met elke keer weer hetzelfde antwoord. Toen werd er een ecg gemaakt (hartfilmpje) omdat ik tijdens zo'n aaval vaak ook merkte dat mijn hart soms onregelmatig klopte. Maar er kwam niets uit. Ik kwam maar geen stap verder en durfde steeds minder dingen te ondernemen in het dagelijks leven. Iedere keer bang voor zo'n aanval. op een gegeven moment ontkwam ik er niet meer aan en voelde ik me steeds zwakker worden. Weer terug naar de dokter met ditmaal de eis eens wat verder te zoeken want ik werd helemaal gek. Toen kreeg ik te horen dat het weleens pfeiffer kan zijn want het virus was immers aanwezig in mijn bloed. Ben toen thuis op het internet gaan zoeken naar wat info. ''meestal begint het met (heftige) keelpijn en koorts.'' nou bij mij dus niet maar ik heb inmiddels al ruim drie maanden last van pfeiffer. Pas nu begin ik last te krijgen van opgezette klieren in mijn hals. Ook voel ik me de hele tijd licht in het hoofd, soms grieperig en voel ik een soort blok onder mijn linkerlong. Ook heb ik soms last van fel licht waardoor ik buiten een zonnebeil draag. Vaak heb ik savonds last van een onregelmatige hartritme waardoor ik soms bijna flauw dreig te vallen. Dit had ik vorige week zo extreem dat ik uit bed sprong en bijna bij mijn vader stond te smeken om 112 te bellen. Nu draag ik een holterfoon die op het gewenste moment een hartfilmpje maakt die ik daarna via de telefoon door moet bellen naar hartis. Zij kunnen dan direct zien of mijn hart iets mankeert. Nou heb ik wel gelezen dat bij de ziekte van pfeiffer eventueel de hartspier ook ontstoken kan zijn maar dat het maar zelden voorkomt. het is erg vervelend want het kan mij van mijn slaap weerhouden.. Ook werd ik vannacht wakker rond twee uur snachts met een hartslag van ongeveer 40 bpm. Ik kon maar heel traag bewegen. En dat is vervelend want ik heb mijn nachtrust hard nodig. Ik merk dat als ik goed heb geslapen dat ik me die dag veel beter voel dan als ik snachts wakker ben geweest.

Even kort samengevat waar ik nu last van heb: oorsuizen, licht gevoel in het hoofd, weinig energie, slapeloosheid, savonds soms last van lichte verhoging, en nu ook sinds een paar dagen last van opgezette halsklieren die echt groot zijn geworden nu maar ik kan nog wel slikken al gaat dat met steeds meer moeite. Savonds zijn mijn halsklieren zo opgezwollen dat ze al best pijnlijk zijn en ik bang ben dat ik geen lucht meer krijg.

Ook kon ik drie maanden geleden met gemak een kwartier rennen op de loopband met tempo 14. nu ben ik na het oplopen van een trap of het rennen naar de trein al buiten adem... Vreselijk is het om zo je conditie te zien slinken...

Nu zit ik met wat vragen omdat ik in grote onzekerheid verkeer...
Kan het zo zijn dat de pfeiffer zich langzaam opbouwt? Ik heb nu al drie maanden last van diverse kwaaltjes maar heb volgens mij nog niet echt keelpijn.
Kan het lang duren voordat de klieren weer gaan afslanken?
Hoe kan het dat ik sochtends bijna geen last heb van opgezette klieren maar smiddags/savonds wel erger?

Helpt paracetamol ook tegen het opzwellen van klieren?

Ik HOOP geen last te krijgen van keelpijn of dat ik niet meer kan slikken want ik ben al aan de magere kant met mijn 74.3 kilo en mijn twee meter lengte. Ik zit maar net een kilo boven het minimaal gewicht voordat ik op papier ondervoed ben. Ik heb dit probleem al langer dan vijf jaar en ik eet veel brood maar er komt gewoon niks bij terwijl mijn schildklieren gewoon normaal werken.
Ook ben ik savonds vaak bang geen lucht meer te krijgen omdat de zwelling die ik in mijn keel voel dan zo groot is..

Sorry dat mijn verhaal zooooo lang is maar ik wilde jullie graag alle details vertellen. Ik durf haast bijna niet meer naar school te gaan want dan heb ik er savonds alleen maar erger last van...
Kan iemand mij helpen?

[lied89]

Tjee heftig verhaal.
Ik probeer een paar vragen van je te beantwoorden naar aanleiding van mijn eigen ervaringen.
In het begin toen ik pfeiffer had, had ik last van dikke klieren in mijn nek, een week later pas keelpijn, lichte koorts etc. De moeheid merkte is pas een paar weken later en die moeheid werd op ten duur steeds erger. Het kan dus zijn dat pfeiffer langzaam opbouwt, maar hoeft niet bij iedereen zo te zijn. Bij mij kwam de moeheid dus langzaam opzetten na de keelontsteking die ik had en werd erger.
Pfeiffer hoeft niet altijd gepaard te gaan met keelpijn, sommige mensen hebben daar geen last van. Ik kreeg ook pas na een of twee weken een keelontsteking.
Hoe lang het duurt voordat je klieren weer gaan slinken is bij iedereen anders. Bij sommigen is het na een week al over en bij anderen duurt het weken/maanden. Ik heb nu soms nog steeds opgezette klieren (meer dan 2 jaar later). Ik heb het niet meer zo heftig als in het begin, maar heb er wel regelmatig last van. Soms heeft het een pijnlijk trekkerig gevoel, soms heb ik er ook geen last van ook al is het nog wat opgezet.
Waarom je ?s ochtends er geen last van hebt en ?s middags en s? avonds wel weet ik niet. Misschien kan iemand anders daar antwoord op geven.
Opgezette klieren geven aan dat je lichaam ergens tegen vecht. Dat klinkt opzich dus misschien logisch aangezien je ?s ochtends wat meer uitgerust bent en overdag meer doet, misschien te veel waardoor je er ?s avonds meer last van hebt??

Ik denk niet dat paracetamol helpt tegen opgezette klieren, maar weet dat niet zeker. Paracetamol is alleen pijnstillend en koortsverlagend. Misschien verminderd het de druk in je nek maar die bult gaat er niet van weg.

Mocht je toch keelpijn krijgen kan je natuurlijk altijd een pijnstiller gebruiken. Dat heb ik ook gedaan aangezien ik amper kon slikken. En dat werkte goed.

Vervelend dat je niet meer naar school durft door deze omstandigheden. Heel veel sterkte in ieder geval. Hopelijk ben je snel van deze ellendige ziekte af.
Probeer nu eerst goed rust te nemen. Luister naar je lichaam, als het niet gaat en je klachten dus erger worden, geeft dat aan dat je te veel doet. Misschien school rustig aan opbouwen en maar een uurtje per dag gaan of even een paar weekjes rust nemen, hoe vervelend dat ook is ja...

[Beertje]

Zo te horen maak je je behoorlijk druk. Wat ik me best kan voorstellen (ook gedaan), maarrrrrr probeer je iets minder druk te maken. Als je in paniek raakt ben je alleen maar verder van huis. Maar ik snap dat het lastig is.

Zelf heb ik ook rare hart dingen gehad. Heb t aan de dokter verteld en hij heeft me verteld dat het een extra systole is bij mij. Dan gaat je hart  in een keer heel snel waardoor de volgende klop wordt overgeslagen en dat geeft een raar gevoel. Heeft bij mij te maken met een beetje stress. Dit had ik met name in het begin.

Het kan bij mij trouwens best zijn dat ik pfeiffer heb gekregen na een periode van te hard werken in combinatie met stress. Dus beter vatbaar. ?

Ik hoop dat je je rust een beetje kan vinden.

Dat je klieren s avonds meer opgezet zijn komt naar mijn idee omdat je dan moe bent inderdaad. Paracetamol werkt naar mijn idee inderdaad niet bij opgezette klieren. Volgens mij is gorgelen met licht gezouten water wel goed. En kamille thee met honing. Miscchien ff aan je dokter vragen voor ondersteuning daarbij. En geen alcohol drinken h? ...

Rustig aan doen, sterkte

[twijfelaar]

Zo een heel verhaal inderdaad, erg frustrerend dat je dan naar een psychiater gestuurd word.

De klachten herken ik wel een beetje, warm hebben en je hart raar voelen kloppen. Soms een harde klop. Maar mijn hartslag is altijd heel hoog gebleven, nooit 40 ofzo, maar als je veel hebt gesport altijd is dat geen raar aantal.
Maar vind wat jij omschrijft wel een stuk erger klinken!
Mijn klieren zijn nog steeds opgezet, en dat is al sinds vorig jaar Januari, je zult ze ook wel in je oksel en liezen voelen.

Als je pfeiffer hebt werkt je lever dus niet zo goed, en dat kan wel goed een reden zijn waarom je er na het drinken van alcohol meer last van heb gekregen. En het gevoel onder je long kan misschien je opgezette milt of lever zijn. Ik had ook steken in m'n zij.

Wat ik wel belangrijk vind is dat je goed onderzocht word. Is het actieve pfeiffer wat hij gevonden heeft? Of zijn het oudere antistoffen die hebben namelijk 97 % van de mensen. Ben je ook getest op CMV?
Je klachten kunnen goed pfeiffer zijn hoor, begrijp me niet verkeerd maar onderzoek is wel op zijn plaats. Waren je bezinking en lymfocyten verhoogd?

Sterkte

[Wies]

Hallo Robbert,

Welkom hier!

Om meteen maar een antwoord op je vragen proberen te geven:
Bij mij kwamen de meeste klachten ook na een paar maanden, eigenlijk toen ik al helemaal op was. Hartkloppingen heb ik nu nog. Vaak bij inspanning, soms ook bij verandering van houding (bijvoorbeeld bukken) en soms als ik gewoon op een stoel zit. Bij inspanning ben ik dan ook buiten adem.

Als ik jou was zou ik geen alcohol meer drinken i.v.m. je lever en voldoende drinken. Bv. water of kruidenthee.
Misselijkheid en duizeligheid herken ik overigens ook hoor.

Ik denk dat het heel belangrijk is om alles te accepteren zoals het op dit moment is. Probeer niet teveel controle te houden op alles. Op dit moment is het zoals het is en het enige wat je kunt doen is goed voor jezelf zorgen. Angst is een slechte raadgever, al snap ik je volkomen hoor. Het is moeilijk om niet meer op je lichaam te kunnen vertrouwen. Vestig je aandacht op iets positiefs als dat lukt en verzeker jezelf ervan dat jij gaat genezen. Angst haalt je onderuit. Ga 's nachts even uit bed om bijvoorbeeld een waterijsje te eten of wat te drinken als je pijn hebt en in de tussentijd alle onderzoeken die nodig zijn laten doen.

Je krijgt nu (gedwongen) tijd voor jezelf. Misschien was dat ook wel nodig?

Sterkte!

[tiennie]

wat een heftig verhaal

ik ben ook een paniek persoon hoor ik voel me vooral schuldig tegen over collegaas!
maar daar heb jij nix aan natuurlijk

probeer rustig te blijven en lees hier veel dat heeft mij wel geholpen oke we zijn er dus nog niet maar we komen er wel
welkom en doe rustig aan

[Floor]

Hoi Robbert, Welkom op het forum en goed dat je je verhaal aan ons vertelt.
Ik heb ook periodes gehad (vooral in het begin) dat ik echt dacht dat ik naar het ziekenhuis gebracht moest worden. Eng gevoel in mijn hoofd, gevoel alsof ik flauw geen vallen, benen die niet meer willen, hartkloppingen, last van mijn borstbeen, erg gevoelig voor licht (buiten maar ook tl-licht in wc's vond ik vervelend). Ik vond die periodes ook het meest eng en ik kan me voorstellen dat jij dit ook eng vindt. Uiteindelijk ging het bij mij over door rust te houden. Ben helaas nog steeds ziek, maar dat hele enge heb ik niet meer. Ik heb daarna nog wel weer een grote terugval gehad  (twee) en toen had ik dat weer. Waarschijnlijk belast je je lichaam te erg waardoor je deze reacties krijgt. Je zegt zelf al dat je dit krijgt nadat je een drukke dag hebt gehad. Als je inderdaad actieve pfeiffer hebt, is dat gewoon echt het signaal dat je rust moet nemen.

Bij mij is helaas pas gecontroleerd op pfeiffer na de momenten en is geen actieve pfeiffer geconstateerd. Alleen passieve antistoffen zijn aanwezig en dan weet je dus eigenlijk nooit of je het nu hebt of al gehad hebt. Zou fijn voor je zijn wanneer ze de actieve antistoffen gevonden hebben, want dan weet je gewoon dat je het nu hebt en naar mijn idee kan je dus zeker zulke klachten daarvan hebben, maar natuurlijk is het heel belangrijk dat je steeds naar de dokter gaat enzo, zodat andere zaken uitgesloten zijn. Hoop dat je snel wat hoort over je hart en dat dat uitgesloten kan worden.
Heb trouwens ook heel vaak gedacht dat er iets mis was met mijn hart en heb toen ook een folder over hyperventilatie meegekregen.
Succes!

[robbert1990]

Hallo iedereen,

Bedankt voor alle reacties! Ik voel me de laatste tijd nog steeds moe maar volgens mij gaat het wel wat beter nu. Dat hele enge gevoel heb ik nu ook minder. Ik hoop dat dit zo even blijft want dan kan ik de draad weer een beetje oppakken. vandaag en gisteren ben ik weer naar school gegaan en opzich ging het wel alleen is het wel ontzettend lastig om bij de les te blijven. Vooral tijdens de lessen waarbij je een heel uur op een stoel zit en moet luisteren naar de docent. Mijn hoofd draait dan echter al snel naar de raamzijde al kijkend naar de voorbij passerende treinen. Het liefste zit ik daar dan ook in met als eindbestemming het bed. Op zo'n moment realiseer ik me dat ik me even terug moet trekken. Even weg uit de klas. Frisse lucht happen. Ik voelde me echt heel moe vanmiddag. Het eten en drinken van een broodje worst en een groentesoepje hielpen wel een beetje maar rond de klok van twee uur ben ik naar huis gegaan want ik trok het niet meer.
Maar bij thuiskomst knapte ik gelukkig wel ietsjes op.

Komende week ga ik nog maar een keertje bloed laten prikken. We zullen zien wat eruit komt. Maar tot die tijd: rust.

[robbert1990]

Hallo iedereen,

Nu inmiddels bijna een maandje verder lijkt het er allemaal niet minder op te zijn geworden helaas. Nog steeds word ik sochtends moe wakker en nu voel ik me ook steeds vaker duizelig en benauwd. Ook zijn mijn halsklieren echt groot opgezwollen dat je ze van buitenaf kan zien. Savonds heb ik het vaak zo warm dat ik maar moeilijk kan ontspannen. Ik loop meestal in de avond een rondje buiten om wat frisse lucht binnen te krijgen en om ook een beetje te ontspannen. Voor zover dat lukt want soms voel ik me zo duizelig dat ik met moeite in een rechte lijn loop.

Ik ervaar de duizeligheid meer als een licht gevoel in het hoofd i.p.v. Draaierigheid. Samenhangend met dit gevoel hoor ik de hele tijd oorsuizen (tinitus) helaas is het behoorlijk aanwezig. vooral in mijn rechter oor. Zelfs al is het achtergrondgeluid vrij hard dan hoor ik die pieptoon er nog bovenuit. Sochtends heb ik er minder last van. Ook voel ik een soort van druk bij mijn slokdarm en net onder mijn long aan de linker kant. (wat de opgezwollen milt zou kunnen zijn)

Wat mij de laatste tijd opvalt is dat ik steeds meer boertjes moet laten en deze vaak ook groter zijn en een opluchtende werking hebben. Ik voel ze vanuit mijn buik komen. Ik heb geen idee wat de oorzaak hiervan is. Ook hoor ik soms geluidjes in mijn keel, soort van innerlijke boertjes om het zo maar even te noemen.
Ik heb ook vaak het gevoel dat er iets in mijn keel zit net onder het strottenhoofd. Het voelt er soms erg droog aan maar het uit zich (nog) niet in keelpijn gelukkig. Maar het voelt zo al weken aan. Ook moet ik soms hikken na het eten. Niet zoals hik maar hiiiiiiik. Alsof er een hap lucht naar binnen moet zegmaar.

Gisteren ben ik naar de dokter geweest die mijn enorm heeft verbaast. Uit een bloedonderzoek van drie maanden geleden bleek het zo te zijn dat er igG antistoffen voor de ziekte van pfeiffer zijn aangetroffen. Ik had het toen dus verkeerd begrepen, waarschijnlijk begreep ik de dokter verkeerd. Volgens de dokter die ik gistermiddag sprak heb ik de ziekte van pfeiffer al gehad maar kon ze alleen niet zien wanneer. Dus nu begrijp ik er helemaal niks meer van want ik heb toch last van ongeveer dezelfde pfeiffer symptomen. Volgende week laat ik mijn bloed weer uitgebreid testen om te zien of er misschien iets anders gaande is. Ook word er een echo gemaakt van mijn buik omdat ik wil weten wat zich daar afspeelt.

Wat ik trouwens ook zo raar vind is dat ik me savonds minder moe voel dan sochtends en overdag. Ik hoef minder te gapen dan sochtends. Ook ervaar ik (nog) geen keelpijn wat ik ook wel raar vind aangezien het daar meestal mee begint.

Ik zal het laten weten wanneer ik de resultaten heb van het bloedonderzoek. Er moet haast wel iets uit komen want ik geloof er totaal niet in dat het iets psychisch zou kunnen zijn. Want ik leefde een heel gelukkig leven en tot op de dag van vandaag doe ik leuke dingen dus kan ik me niet echt depri noemen. Wel ben ik best wel vergeetachtig. Vaak vergeet ik gewoon spontaan woorden als ik een zin aan het typen ben!

Wat ik me nog afvraag: zijn er onder jullie nog meer mensen die last hebben van oorsuizen of/en ook mensen die met ongeveer dezelfde symtomen als de ziekte van pfeiffer hebben maar dan zonder keelpijn maar wel de opgezette halsklieren?

Groetjes
Robbert

[lied89]

Vervelend zeg dat de klachten nog niet minder zijn geworden.
Die benauwdheid en dat warm hebben herken ik heel erg. Ik heb daar de laatste tijd ook erg veel last van en kan er niet door slapen. Ik weet niet of dit direct iets met pfeiffer te maken heeft. Ik kan me even niet herinneren of ik deze klacht ook al aan het begin van pfeiffer had, volgens mij niet namelijk. Ik zet ook het raam open en slaap al onder de zomerdeken enzo...

Pfeiffer hoeft niet altijd gepaard te gaan met een keelontsteking. Sommige mensen hebben daar geen last van, ik overigens wel.

Nou sterkte in ieder geval.

[Peetje]

Ik had juist weer wel de keelpijn, maar niet de gezwollen lymfeklieren, en had het vaak koud.
Zo zie je maar, het verschilt echt per persoon.

Ben je ook geprikt op CMV?

[Beertje]

Ik heb 1 dag keelpijn gehad, Geen gezwollen klieren. Wel andere symptomen. Ook weleens oorzuisen, dat was bij mij stress geloof ik.
Eind vd middag en avond erg koud en in m'n bed weer hele warme benen en zweten.

[twijfelaar]

Ik heb ook wel vaker gelezen en ervaren dat die opgezette klieren misschien de bloeddoorstroming wat in de weg zitten, misschien is dit bij jou wel het geval. Heb ook wel keelpijn gehad en danz e de dokter dat doordat mijn klieren zo dik waren dat je dat aan de binnenkant ook voelt, misschien ben je daarom ook wel benauwder.
Maar goed dit is allemaal wat als. Wat ik belangrijk vind is dat je goed onderzocht word, want ik vind het niet normaal dat je dus naar de dokter gaat met klachten, en je dus verkeerd begrijp dat je pfeiffer recent of lang geleden hebt gehad, en dat hij het er dan bij laat. Hij had kunnen aanbieden ook op cmv enzo te testen.

Waar is er nu allemaal op geprikt? Lijkt me dat er getest moet worden om cmv, lyme en of er dus te zien is in je bloed of er actieve infectie oid. aanwezig is. Als er niets uitkomt wil het ook niet zeggen dat het psychisch is, soms kunnen ze ook niets vinden. Las ik in een ander bericht dat je ook naar het ziekenhuis ging? Misschien is een bezoekje aan een internist niet overbodig.
Bij een bloedonderzoek ook meteen even vragen of ze je vitamines kunnen testen, ik heb erg baat bij b12 en D.

Steken in m'n zij had ik ook, en ook vaak koortsig en koud en warm eigenlijk allemaal, haha. Keelontsteking had ik ook heel lang, tot m'n keelamandelen verwijdert zijn.

Groetjes

[robbert1990]

@twijfelaar:
Ik herken me wel in datgene wat je zegt over enorm opgezette halsklieren want ik merk op het moment zelf, als ik het benauwd heb en moeite heb met praten dat mijn halsklieren echt mega groot zijn. Ze doen overigens niet echt pijn. Ik voel dat ze doorlopen tot net iets onder mijn oren dus dat zou ook meteen die oorsuizen verklaren. Ik vind het erg vervelend dat ze zo groot zijn want ik kan er van gaan hyperventileren en dan is het moeilijk om uit die cirkel te komen omdat je al weinig lucht krijg. En ik kan er dus niets aan doen om de klieren te verkleinen. Toch? Behalve weerstand- en vitaminepillen slikken in de hoop dat het snel over zal gaan. Ik merk het ook als ik omhoog kijk dat ik minder lucht binnen krijg dan als ik een beetje omlaag kijk.

Ik weet het niet meer zeker waar ik allemaal op geprikt ben, ik zal het morgen vragen aan de behandelaar.
@twijfelaar: ik zal ook vragen aan de behandelaar of ze even kan kijken op welke vermoeidheidsziekten ik getest word, ik wil ze allemaal getest hebben! Ik ben al onzeker van aard dus wil ik het graag weten

Ja ik ga dinsdag naar het ziekenhuis in delft om een foto te maken van mijn buik. Ik ga denk ik nog even bellen om te vragen of ze ook een foto van mijn hals kunnen maken. Niet geschoten is altijd mis! Dan weet ik dat ook gelijk zeker.

Ik zou wel graag naar de internist willen gaan alleen is het probleem nu dat de dokter mij absoluut geen doorverwijzing meer wil geven. Ik heb nu ongeveer drie dokters gehad (in dezelfde praktijk) en ze denken alle drie dat ik lijd aan hypochondrie. Ze hebben mij al naar de psychiater gestuurd om het daar eens uit te gaan zoeken. Ik heb er echter weinig vertrouwen in. Het lijkt me sterk onlogisch dat ik al die lichamelijke klachten zelf ontwikkeld zou hebben door stress of wat dan ook. Ik ben altijd heel chil en stress gooi ik meteen in de prullenbak. Ja ik ben vroeger heel erg gepest en ik ben uit de kast gekomen waar mijn ouders nog moeite mee hebben. (nu drie jaar geleden) maar ik zit er zelf totaal niet mee. Ik maak me niet meer druk om wat andere mensen van mij denken want je moet gewoon jezelf zijn. Vraag het maar aan mijn vrienden. Zij kennen mij erg goed en ze zullen zeggen dat ik een levensgenieter was. Ik genoot van elk klein dingetje. Lachte om elke grap. Hoe zou het dan ineens om kunnen slaan?!
Maarja desalniettemin hou ik de optie hypochondrie wel open want ik ben tegenwoordig wel bang dat door die opgezwollen halsklieren mijn keel word dichtgeknepen en ik geen lucht meer krijg.

Mij ouders denken allebei ook dat ik hypochondrie heb. Het lullige hierbij is dat ik al drie keer bij ze heb staan smeken op een moment dat het zo heftig was om met me naar de ehbo te gaan maar ze blijven stokstijf in hun stoel zitten en zeggen dat ik rustig moet gaan zitten. Ze denken dan dat het een bevlieging is. Ik vraag dan soms wel eens bij mezelf af of ik dan weinig overtuigingskracht heb.

Ach ja het leven kan soms zo oneerlijk zijn he laten we er maar het beste van maken
P.S. Sorry als mijn berichten zo lang zijn maar ik moet soms gewoon even mijn hart luchten aangezien dat niet meer kan bij mijn ouders. Mijn vader kan zich zo storen aan mij.

[robbert1990]

Oh, ik ben nog vergeten te zeggen dat ik het ook merk dat alles bij mij zo sloom gaat. Ik bedoel hierbij de klachten. Het begon zo ongeveer vijf maanden geleden, toen was ik alleen na een inspannende dag dat ik me rot voelde. Sindsdien is dat moment dat ik me rot voel steeds eerder op de dag voor gaan komen. De klieren en de vermoeidheid enz. Het is niet pats boem zoals het op de website van thuisarts.nl staat dat je ineens de volgende ochtend koortsachtig bent en keelpijn hebt. Ik merk bij mij dat er sprake is van een opbouw.

Ik ben helaas ook ongeveer 14 weken tevroeg geboren. Na mijn geboorte moest ik ook gereanimeerd worden. Ik hoop niet dat het er iets mee te maken heeft. Maar volgens mij weet de dokter dit wel.