psycholoog

[Wies]

Heeft ervaring met begeleiding door een psycholoog voor de ziekte van pfeiffer als ondersteuning?

[tiennie]

nee, al dacht ik in eerste in stantie wel dat ik overspannen was maar na bloedprikken bleek pfeiffer en kon ik me daar wel in vinden!!
jij wel dan?
en zo ja heb je er baad bij?
denk je dat je pfeiffer hebt vanwege problemen uit het verleden die aan je blijven knagen?

[Peetje]

Ik ben er een paar keer geweest, o.a. omdat er op m'n werk erg vervelend werd gereageerd op mijn langdurige ziek zijn. Dat was stress die ik er dus eigenlijk helemaal niet bij kon hebben en ik wilde leren hoe ik daar beter mee om kon gaan.
Nou, helaas, in plaats van hulp, probeerde meneer de psych me aan te praten dat ik depressief of in ieder geval psychisch moe was. Was ik niet blij mee. En dan ben ik gelukkig assertief genoeg om er gelijk een einde aan te maken.

Voor mij een slechte ervaring dus, al denk ik wel dat als je een goede psych treft, je er wel hulp en/of steun aan kunt hebben. Misschien niet om van je vermoeidheid af te komen, maar wel om er beter mee om te leren gaan.

[Wies]

Voor mij is het ook genoeg om te weten dat ik pfeiffer heb. Er wordt alleen heel snel richting depressiviteit en psycholoog gepraat. Ik was wel benieuwd of iemand er ervaring mee had. Het zou goed zijn om te horen als er mensen zijn die wel goede ervaringen hebben op dit vlak. Als er nou heel veel positieve reacties zouden zijn dan zou ik het misschien overwegen, maar ik heb het gevoel dat er net als bij Peetje snel aangestuurd wordt op depressiviteit en daar zit ik echt niet op te wachten. 

[Beertje]

Ik ben er ook een paar x geweest, voor de zekerheid zeg maar. Maar vond het ook niet fijn. Ze zei ook nou als die vermoeidheid nog veel langer aanhoudt dan duidt dat waarschijnlijk op een klinische depressie .....
Nou toen ze dat zei dacht ik; wow ik zit hier niet goed. Er worden me straks nog dingen aangepraat die er niet zijn.
Maar je kan het treffen. Om erover te praten met een psycholoog vond ik opzich wel fijn. Totdat ze die rare dingen ging zeggen.

Liefs

[twijfelaar]

Ik zit er ook al een tijdje over na te denken, het is me door een vriendin geadviseerd omdat diegene je misschien kan helpen er beter mee om te gaan, maar als ze je het tussen de oren verhaal willen aanpraten, ga ik wel naar de internist haha, dat kost mij minder.

[magnetronnie]

Toen ik na een jaar Pfeiffer en CMV nog niet beter was ben ik wel naar een psycholoog gegaan. Ik had voor en tijdens de Pfeiffer nogal wat problemen met mijn vader en er werd gedacht dat ik daarom zo lang last bleef houden van de klachten. De gesprekken die ik had hebben me wel geholpen om het allemaal wat beter een plekje te kunnen geven, maar qua vermoeidheid en klachten hielp het niks.

Ik heb overigens ook wel eens wat vragen gekregen van de huisarts en specialisten die in de richting van een depressie gingen, maar ik heb altijd vrij snel duidelijk gemaakt dat ik ondanks mijn beperkingen heel erg geniet van het leven en dingen blijf ondernemen. Dat ik er af en toe even doorheen zit en somber ben komt omdat ik al jaren klachten heb, maar dat lijkt me een logisch gevolg.. dat heeft elke chronische ziekte wel.

Ik denk dat het belangrijkste verschil is, even simpel gesteld: Ik wil wel, maar ik kan niet en iemand met een depressie kan wel, maar wil niet.

[Beertje]

Hoi hoi,
In plaats van een psycholoog om mee te praten kun je ook denken aan coaching of mindfullness of iets in die richting.

[Wies]

Bedankt voor jullie reacties. Altijd goed om te weten hoe anderen iets ervaren hebben. Ik denk inderdaad dat een coach beter zou werken voor mij. Als ik nog veel langer ziek zou blijven zou ik dit in ieder geval zeker overwegen.