Het heeft inderdaad niks met egotrippen te maken. Je moet nu prioriteiten stellen, en dan komen je gezin en werk op de eerste plaats. Niet meer dan logisch, zou ik zeggen.
Het is heel moeilijk om uit te leggen hoe het voelt om zo moe te zijn. Iedereen is tenslotte weleens moe, maar Pfeiffermoe is heel anders, zoals wij allemaal weten.
Ik heb weleens met een stapeltje paperclips geprobeerd uit te leggen dat ik maar een beperkte hoeveelheid energie heb, en dat ik daar met hele simpele dingen al een (groot) deel van kwijt ben. En als de paperclips op zijn, dan is mijn energie op en moet ik slapen of op een andere manier rusten, anders stort ik compleet ik.
Ik heb geluk gehad met mijn vrienden. Ik heb er niet veel, maar ze zijn er allemaal nog. Een vriendin had zelf Pfeiffer gehad en wist nog goed hoe het voelde, dat scheelt wel. Familie was lastiger, ik heb zelfs letterlijk het verwijt gekregen dat ik 'de hele dag maar op m'n luie reet zat'.
Ik weet niet wat je normaal met je vriendin deed als jullie samen afspraken, maar je kunt haar bijvoorbeeld ook een keer uitnodigen om bij jullie te komen eten. Dat is voor jou misschien niet zo (extra) vermoeiend, en zij ziet dan misschien aan je dat je echt uitgeput bent. Of probeer in het weekeinde iets rustigs af te spreken. Dus niet de deur uit, maar lekker op de bank een dvd kijken, of koffie/thee drinken. Dan hebben jullie wel contact, maar kost het jou niet zo veel.
Ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen, want het zou zonde zijn als zo'n lange vriendschap verpest zou worden door zo'n *piep* virus.
