Vermoeidheidsgradatie

[Floor]

Beste lezers,

Ik heb sinds een maand of elf pfeiffer en heb moeite om mensen uit te leggen hoe ik me voel. Het is niet zo dat ik gewoon maar moe ben. Waarschijnlijk begrijpen jullie die als geen ander, maar ik vroeg me af of jullie ook momenten hebben gehad of hebben dat je echt helemaal niets kan. Dat het douchen en een boterham klaar maken eigenlijk al te veel energie kost en je je echt ziek voelt (eng, moe en raar gevoel in je lijf). Ik heb echt momenten dat ik me af vraag of dit nou wel normaal is. Gelukkig heb ik ook momenten dat ik wel normaal kan rondlopen in mijn huis of zelfs buiten een stukje kan lopen, maar het is zo raar. Herkennen jullie dit?

[Peetje]

Ja hoor, ik heb ook genoeg momenten gehad dat even douchen al te veel was, laat staan dat je je dan ook nog af moet drogen en aankleden. Dan dook ik het liefste gelijk weer terug m'n bed in. Heb me ook vaak genoeg in de supermarkt vast moeten houden aan het winkelwagentje omdat de winkel om me heen begon te draaien. Maar ja, eigenwijs he, ik wilde toch een paar boodschapjes doen.
Ik probeerde het altijd aan anderen uit te leggen door het doen van iets simpels zoals 'even' douchen, voor mij gelijk stond aan het lopen van een marathon. En dan nog gaat die vergelijking eigenlijk niet op, want na een sportieve prestatie voel je je lekker moe, en Pfeiffermoe is toch heel anders. Je staat moe op en je gaat nog veel moeier terug naar bed.

[lied89]

Hoi,

Het is inderdaad moeilijk om mensen uit te leggen hoe je je voelt. Heel veel mensen willen het gewoon niet begrijpen...
Hoe vaak je het ook uitlegt ze denken als je pfeiffer zegt dat het alleen maar een beetje moe zijn is, maar het is veel meer dan dat. Veel meer klachten en een hele andere moeheid dan ze denken... Ik begin er niet meer aan om mensen duidelijk te maken dat het veel meer is dan een beetje moe zijn. Het is alleen maar frustrerend voor jezelf...
Douchen is voor mij ook altijd erg vermoeiend en krijg rare klachten. Na douchen ben ik buiten adem en krijg het benauwd in combinatie met hartkloppingen. Moet altijd eerst even zitten voor ik weer iets doe...

[Floor]

Bedankt voor jullie reacties en fijn dat dit herkenbaar is! Ik hoop dat we ons allemaal snel weer beter voelen!

[twijfelaar]

Ohh douchen is zo zwaar! Echt hoor. Ik was ook vaker compleet uitgeput erna, en ging dan weer op bed liggen als het kon, ik kon ook lastig douchen voor ik naar mn werk moest, veel te vermoeiend.

Het is heel moeilijk uit te leggen ja!

[Wies]

Hi Floor,

Pas als je "accu" helemaal leeg is begrijp je wat het is om Pfeiffer te hebben denk ik. Moe zijn is iets heel anders en wordt door mensen makkelijk gebruikt. Ik vind het het beste te vergelijken met een lege accu en als die leeg is start hij ook niet meer tot hij een beetje bijgeladen is. Alleen wordt onze accu niet zomaar bijgeladen, daar gaat wel wat tijd overheen. En die nieuwe accu werkt weer zo precies dat hij bij de minste overschrijding er weer meteen mee stopt.

Douchen kost mij (na een half jaar) nog steeds veel energie. In de eerste maanden van de pfeiffer (en soms nog) stond ik in de supermarkt en kon ik ineens amper lopen, maar dan moest ik die 300 meter toch weer naar huis en dat viel niet mee. Ben ook wel eens boodschappen gaan doen en toen ik voor de deur stond ben ik weer omgedraaid. Ik kon niet meer. Dat zijn frustrerende dingen natuurlijk.

Echt een hele vervelende ziekte, vooral omdat je niets aan ons ziet en mensen je na een aantal weken/maanden toch wel snel een zeur vinden.

Sterkte!

[Floor]

Hoi Wies

Dat is een mooie metafoor! Laten we hopen dat we er allemaal snel weer bovenop zijn!

[tiennie]

psies wat je zegt als je accu helemaal op is weet je weer dat je pfeiffer heb.

als mij accu op is ben ik verdrietig maar ook boos, boos omdat ik een grens ben overgegaan, boos omdat ik weer te koppig was en niet heb geluisterd naar mijn eigen lijfje.
nu word het langzaam weer lente en overal zie ik ze hangen hardloopwedstrijden kan wel janken heb nieuwe schoenen gekocht maar staan nog nieuw in de doos in de kast..............ik wil zo graag maar ik kan het niet, nog niet

ik wilde dit jaar de dam tot damloop doen, (die is in september) van amsterdam naar zaandam hardlopen.
nu ben ik bang dat ik het een jaar moet uitstellen, maar dat wil ik niet maar me lijf trekt het niet om te trainen.
zo erg.
eigenlijk zij wij topvechters want elke dag gaan wij een strijd an met ons lijf we willen dingen doen en proberen het om te doen, teleurgesteld als het niet ging zoals we graag hadden gehoopt.
en ooh ja daar word ik dan verdrieitig van. en omdat ik dan gewoon te moe ben en als ik moe ben huil ik heel snel.
dikke kus allemaal goed weekand

[Wies]

Hi Tiennie,

Bij mij staan ook nieuwe hardloopschoenen in de kast 
Ik zou het heerlijk vinden om weer te kunnen gaan sporten (nou ja alleen weer gaan werken en een normaal leven is ook goed hoor  ) en weer dingen te gaan ondernemen.

Ik mis nu vooral mijn vrienden. Ik zou heel graag iedereen die ik in mijn normale leven om me heen heb tijdens mijn werk, sporten etc. weer allemaal gewoon willen zien, maar dat kan ik simpelweg nog niet aan.
Komt wel weer Tiennie. Gelukkig komt de lente er weer aan en de zon (ik ga er gewoon vanuit dat we weer een heel goed voorjaar krijgen) doet ook veel goed natuurlijk.
Doe straks lekker je nieuwe hardloopschoenen aan en beeld jezelf in dat het h??l belangrijk is om als voorbereiding voor de hardloopwedstrijden is om eerst rustig te wandelen  . Dan zal ik het ook doen ...

[twijfelaar]

Ik heb ook nieuwe hardloopschoenen :-), ze zijn niet eens ingelopen

Wel sport ik 2 keer per week bij fysiotherapie

[tiennie]

hier ligt het compleet op zijn gat
heb al een maand niets gedaan
en nu ikdit zo schrijf denk ik
meid zo moet je niet denken das nagatief
maar goed ze slijten ook niet he op deze manier en gaan ze us langer mee om er maar en positieve sfeer in te kanllen
maar mijn god juist nu met dit weer...............zalig zo smorgens vroeg 15km run bij opkomende zon.............
maar nu zie ik de zon niet meer opkomen want lig dan nog in me bedje hahaha
met die sneeuw envrieskou ach joh dan is het niet zo erg om een x niet te trainen maar nu....ai ai ai daar gaan we weer het zou zo heerlijk zijn
heb vanmiddag me fiets gepakt en zelfs een klein stukkie geweest maar was wel zwaar (heb ik toch wel weer ff gedaan) trots zijn als je iets gedaan hebt mag best
een stoeltje in de tuin gezet en een bakkie koffie gedaan in de zon
ach het leven is zo slecht nog niet alleen we zien alles niet zo mega mooi meer omdat we zoooooooooooooo moe zijn
dus gaan we nu genieten van de kleine dingen het kopje koffie buiten, het roodbasje op de schutting. de tekening van me zoon want daar word ik onder bedolven want mama is ziek en dus maak je daar een tekening voor zooooooooooooo schattig
en mijn valantijnsrozen staan ook nog steeds en ze zijn nog mooier dan eerst

[Floor]

Hoi Tiennie het is inderdaad heel belangrijk om te genieten van de kleine dingen en om te accepteren dat je op dit moment niet in staat bent om hard te lopen e.d.. Ik weet dat dat makkelijk klinkt en ik vind dat zelf ook lastig, maar heb ook inmiddels geleerd dat dat je herstel alleen maar in de weg staat en dat je lichaam niet voor niets zo moe is. Houd er van juist nu het even niet in staat is om in te spannen.

sterkte!

ps mijn hardloopschoenen heb ik gekocht op het moment dat ik nog net aan het werk was... zijn ook nauwelijks gebruikt.. Best grappig dat meerdere mensen nieuwe ongebruikte schoenen hebben. Ze lopen niet weg en er komt weer een tijd dat we ze kunnen gebruiken.