Tegenstrijdig...

[Ellis]

Hoi allemaal,

Zal me eerst even kort voorstellen... Ben Ellis, 25 jaar en getrouwd en sinds november afgelopen jaar weer aan het werk na lange tijd van arbeidsongeschiktheid.

Afgelopen zaterdagavond ben ik ziek geworden. Het begon met keelpijn aan een kant en de volgende ochtend was het zodanig dat ik dacht van "wat is dit?" Keelontsteking heb ik als kind wel gehad (ik denk voor het laatst op m'n 13de ofzo), maar zoals dit was het niet te herkennen, omdat het aan een kant v/d keel zat, ik het in 1 oor voelde en ook maar aan een kant van mijn hoofd hoofdpijn had. Heb toen de huisartsenpost maar even gebeld doordat het slikken best pijnlijk was en die constateerden meteen dat ik keelontsteking had, oplossing was uitzieken. Ik had (nog) geen koorts, dus niks aan de hand.
's Avonds had ik in tegenstelling tot 's ochtend wel koorts, en niet zo zuinig; 39.7. Mijn man nog een keer contact opgenomen met de hap, omdat ze 's ochtends dus over de koorts gesproken had, en de opmerking was weer; uitzieken. Ok?. Gaan we dat maar doen h?.

Maandag was een werkelijke rotdag. De keelpijn zat nu ook aan de andere kant, mijn klieren behoorlijk gezwollen, hoofdpijn, nekpijn, oorpijn en heel veel spierpijn door de koorts. En 's avonds kreeg ik dus ook haast geen drinken meer naar binnen en voelde ik gewoon dat mijn keel steeds dichter begon te zitten. Oplossing daarvoor is blijven drinken, maar hoe moet je drinken als het te pijnlijk is? (Ik dook gewoon helemaal in elkaar tijdens het slikken.) De koort steeg nog tot 40.1 en toen hadden mijn man en ik er genoeg van en heeft ie weer gebeld en nu mochten we komen, omdat ik dus niet goed meer kon drinken. Eenmaal daar gelijk aan de beurt en de arts schrok wel van de hoge koorts. Ze heeft in mijn keel gekeken, mijn oren en aan mijn klieren gevoeld en ze legde al meteen voor dat ze in dubio zat. Ze dacht dat het wel eens heel goed de ziekte van pfeiffer zou kunnen zijn en in zo'n geval kunnen ze beter geen antibiotica geven ivm de huiduitslag.

Maar ze kon me ook niet zo rond laten lopen, want het was duidelijk dat het niet ging. Dus ze besloot uiteindelijk een andere pijnstiller/koortsverlager te geven voor de nacht en dat ik dan als het nog niet goed zou helpen de volgende dag naar mijn eigen huisarts zou gaan. Ik vroeg aan haar dus hoe ik er achter kon komen of ik pfeiffer zou hebben en dat was volgens haar een kwestie van bloedprikken en kon de volgende dag via mijn huisarts gedaan worden. 's Avonds doen ze dat niet, want het is niet spoedeisend. Nou, helder.
Uiteindelijk kreeg ik Nurofen 400 mg bruis (tabletten kreeg ik ook niet meer naar binnen). Eenmaal thuis mezelf er toe gezet om dat op te drinken en naar mijn bed gegaan. Ook nog even gekeken naar de symptomen van pfeiffer en heel veel komt toch wel overeen met wat ik heb, dus ik wist al meteen, ik wil dat mijn bloed onderzocht word.

De volgende ochtend (na toch een rotnacht) heeft mijn man een afspraak voor mij gemaakt voor die dag bij de huisarts en het was echt een drama die dag. In een ochtend maar een half glas limonade weggekregen en mijn keel leek weer dichter te zitten. 's Middags bij mijn eigen huisarts en die keek meteen in mijn keel en zei meteen; "dat ziet er akelig uit". Ja, zo voelde ik me ook. En hij besloot dus meteen om antibiotica voor te schrijven. Ik zei dus wat die andere arts gezegd had over antibiotica en pfeiffer. Waarop hij dus zegt dat ie liever wel gaf nu, omdat het goed zou kunnen dat er een bacterie bovenop zit in mijn keel en hij niet wil dat het nog verder in mijn keel gaat zitten (het was al aardig verspreid). Klonk wel logisch, dus nou, dat doen we. Daarna vroeg ik of ik mezelf op pfeiffer kon laten testen en hij geeft als antwoord dat dit pas na een week kan, want dan zie je de antilichamen pas. Uh ok?... Dan is dat iets voor volgende week. Ondertussen was hij voor mij op zoek naar vloeibare antibiotica omdat pillen niet gingen en ik vroeg hem gelijk naar de Nurofen en daarover zei hij dat ie liever niet had dat ik die zou nemen omdat de ontstekingsremmende werking er ook voor zorgt dat je afweersysteem plat gelegd wordt en je daardoor langer ziek blijft. Dus afgesproken dat ik dan aan de paracetamol zetpil ging.

Nouja, jullie begrijpen denk ik wel dat ik het behoorlijk tegenstrijdig vind allemaal. Ik heb altijd op mijn huisarts vertrouwd, maar de laatste maanden gebeuren er allerlei dingen bij mijn schoonouders (hadden hem ook als huisarts) waardoor ik weet dat er iets niet klopt, en nu gebeurt dit. Ik merk dat ik hem niet zo goed kan vertrouwen. Ik heb ondertussen ook opgezocht hoe het zit met het bloedonderzoek op pfeiffer, maar kan nergens vinden dat je een week moet wachten. Ik vraag me dus af wat jullie hiervan denken en wat jullie ervaring hier in is.

Ondertussen is de antibiotica wel aangeslagen trouwens. De koorts is verdwenen en de keelpijn gaat een stuk beter (kan weer redelijk slikken). Alleen heb wel nog erg pijnlijke en vergrote klieren, hoofpijn, nekpijn, oorpijn en ik ben ontzettend moe. Dat laatste kan in mijn ogen ook komen door de laatste dagen, het is gewoon erg vermoeiend om ziek te zijn. Maar tegelijk weet ik dat er ook pfeiffer kan zijn, maar dan zou het een beetje onlogisch zijn dat de antibiotica aan slaat. Al snap ik de uitleg van de huisarts wel, dat er misschien een bacterie bovenop is gekomen in mijn keel.

Ondertussen heb ik ook een pfeiffer zelftest besteld en die komt als het goed is vanavond. Door de omstandigheden waarin ik nu zit wil ik op dit moment toch wel erg graag weten waar ik aan toe ben. Als ik inderdaad te vroeg test kan het best wel eens zijn dat ie gewoon negatief is en dat ik inderdaad tot volgende week moet wachten. Maar als ik echt pfeiffer heb lijkt het mij dat er nu toch al wat te zien moet zijn?

Nou, hoor graag jullie reacties en sorry voor het lange verhaal.

Groetjes,
Ellis

[lied89]

Hoi,

Voor mijn gevoel is het ook een beetje tegenstrijdig. Ik kreeg nooit een antibiotica voor mijn keel omdat de keelontstekingen die ik heb gehad door een virus werden veroorzaakt. En een antibioticum werkt niet tegen virussen. Het zou kunnen zijn dat het bij jou misschien dubbelop is een virus en bacterie. Fijn, dat de antibioticum inderdaad wel aanslaat. Het is heel lastig als je door de pijn niet meer kan slikken.
Ik heb eigenlijk nog nooit gehoord dat je een week moet wachten met bloedprikken. Maar ja, ik ben geen dokter. Volgens mij moeten ze dat wel gelijk kunnen zien, als het virus er eenmaal zit. En wie weet heb je het al langer maar krijg je nu pas klachten, dat kan ook nog.
Een aantal klachten komen wel overeen met pfeiffer. Ik had ook een keelontsteking in het begin van pfeiffer en lichte koorts, geen hoge koorts en opgezette lymfeklieren, nu nog steeds trouwens. En moeheid en spierpijn is voor mij ook heel herkenbaar! Maar als ik jou was zou ik voor de zekerheid toch pfeiffer laten testen, het kan ook misschien iets anders zijn, je weet nooit en dan weet je zeker of je het wel of niet hebt.
In iedergeval heel veel beterschap!

[Peetje]

Wat het week wachten met bloedprikken betreft, die ken ik ook niet. Op zich is het wel mogelijk dat ze dan nog geen antistoffen vinden, maar dan is het een kwestie van 1 of 2 weken wachten en dan nog een keer prikken.
Als het Pfeiffer is en je krijgt huiduitslag, dan kan dat ook best pas aan het einde van de ab-kuur komen. Hangt er ook een beetje vanaf wat voor ab je gekregen hebt.
Ik ben in ieder geval blij voor je de die kuur aanslaat, dan kun je tenminste weer wat makkelijker drinken en misschien iets eten.
Heel veel beterschap en laat je on nog weten hoe het verder gaat? :)

[Bob_tails]

@ellis:  misschien een tip voor je.
         Maak een eigen dossier.
Schrijf je klachten en hoe je dit dagelijks ervaart, met datum erbij.
Als naslagwerk...

Mocht er bloedonderzoek plaatsvinden, vraag hiervan altijd een kopie
bij o.a. je huisarts. Of waar dan ook.
Ze zijn verplicht je dit te geven.
Dit kun je ook bij assistente huisarts vragen.

Natuurlijk hoef je geen week te wachten met bloedonderzoek op Pfeiffer!

Het gaat om jouw gezondheid.
Dus kom op voor jezelf.


wens je veel sterkte maar vooral beterschap.

m.vr.gr.

[maaike]

Ondertussen twee weken later: al op Pfeiffer laten testen?

Lastig als artsen tegenstrijdige dingen zeggen. Weekendartsen zijn meestal wat voorzichtiger omdat ze je als pati?nt niet kennen. Soms moet je dan toch maar antibiotica ook al kun je daar misschien uitslag van krijgen. Dat vind ik niet zo'n hele rare keus. Het is misschien het kwade met het kwade bestrijden, maar dan ben je iig van de keelpijn af (en nee, jeukende uitslag is ook niet leuk, maar daar droog je iig niet van uit).

[Ellis]

Nou, ondertussen wel hersteld van de keelontsteking, maar ik blijf wat klachten houden, dus morgen naar de huisarts. Klachten zijn onder andere dat ik blijf hoesten ('s ochtends wat slijm, maar verder een droge hoest) en ik ben toch een stuk vermoeider dan ik gewend ben. Kan 2 redenen hebben, 1 is dat ik toch wat heb, 2 ik heb het best druk. Maar ik ben van mezelf dus niet gewend om binnen 1 minuut te slapen als mijn hoofd m'n kussen raakt (altijd slaapproblemen aanwezig)... Verder heb ik pijnlijke benen en voeten, vooral aan het einde van de dag. Ook niet van mezelf gewend. Dus morgen naar de dokter... Ben benieuwd.

[maaike]

Tsja, het kan zoveel zijn. Zijn je klieren nog opgezet en/of pijnlijk? Ik zou gewoon een test laten doen, kwaad kan het toch niet. En het is prettig om te weten waar de klachten vandaan komen.

[Bob_tails]

   Magnesium is ??n van de meest belangrijke mineralen in het menselijk lichaam en essentieel voor een goede gezondheid.
Het is een kritische factor voor meer dan 350 essenti?le biochemische reacties in het lichaam zoals de spijsvertering, energieproductie, het functioneren van de spieren, botvorming, aanmaken van nieuwe cellen, activeren van B-vitaminen, ontspanning van de spieren en het helpt ook bij het goed functioneren van het hart, de nieren, de bijnieren, de hersenen en het zenuwstelsel.

Magnesium is op drie na het meest aanwezige mineraal in het lichaam.
Het is aanwezig in de botten, tanden, de rode bloedcellen en het activeert meer enzymsystemen dan ijzer en zink gezamenlijk doen.

     een magnesiumtekort niet alleen gewoon bestaat, maar ook veel voorkomend is,
     ondanks dat het veelvoorkomend is, het vaak onopgemerkt blijft,
     een chronisch tekort blijvende schade kan aanrichten en fataal kan worden,
     de uitingen/gevolgen van een tekort aan magnesium veelomvattend en
     gevarieerd zijn.

De eerste symptomen van een magnesiumtekort kunnen nog vrij klein zijn.
De meeste magnesium wordt opgeslagen in de weefsels.
Kramp in de benen, pijn in de voeten of spiertrekkingen zijn meestal de eerste tekens van een tekort. Als dit wordt genegeerd, dan kunnen andere gevolgen tot uiting komen.

           zoals :     energieloos
                          vermoeidheid
                          zwakheid / krachtloosheid
                          PMS ( premenstrueel syndroom ) en Hormonale Onbalans
                          slapeloosheid
                          zwakke botten
                          spierspanning, of spasmen, kramp
                          hartritmestoornissen
                          hoofdpijn
                          angst / ongerustheid
                          nervositeit, prikkelbaar
                          prikkelbaar
                          nierstenen

Magnesium als supplement met een gluconaat- of tauraat- of citraatverbinding is toegankelijker voor het lichaam dan de oxidevorm en geeft minder kans op een laxerend effect.

Onderschat dit dus niet. In de reguliere geneeskunde wordt hier te weinig aandacht aan besteed. Maar wel met gevolgen.

Als ervaringsdeskundige ervaar ikzelf al langere periode de gevolgen hiervan.
Dat ik dit nu wel weet is, dankzij onze complementaire arts, hij heeft o.a. hierop bloed
onderzoek laten verrichten en zit zelf onder de laagste referentiewaarde!
Je bent er mooi klaar mee?

Vraag ten alle tijden de bloeduitslagen op. De huisarts behoort een kopie hiervan te geven,
daar heb jij als pati?nt recht op.

[Ellis]

Ik ben vorige week vrijdag bij de huisarts geweest. Hij heeft me helemaal nagekeken en er was niks bijzonders te zien/horen. Zelfs mijn keel zag er weer netjes uit. Hij zei nog eens een keer dat de keelontsteking heel akelig was en dat ie zich voor kon stellen dat ik er zo beroerd van was. Maar hij luisterde naar mijn klachten en doordat hij nog steeds niet met zekerheid kon zeggen wat de keelontsteking nou veroorzaakte, een bacterie of virus, heeft ie me doorgestuurd om bloed te laten prikken, inderdaad op de ziekte van Pfeiffer en ik zag dat ie ook CMV had aangevinkt (cytomegalievirus heb ik ff opgezocht). Ik ben die dag meteen nog gegaan en heb vandaag dus gebeld voor de uitslag. Die was binnen en de assistente ging het dus lezen, bleek een aardig verhaal te zijn. Ze stelde me een aantal vragen zoals of ik misschien zwanger ben (nou voor zover ik weet niet) en of ik nog klachten had en daarna zei ze dus, ik weet nog niet of de dokter de uitslag al gezien heeft, dus of ik maandag terug wou bellen. Prima. Vond het wel een beetje vreemd om eerlijk te zijn, maar het is natuurlijk wel logisch dat ook de arts naar de uitslag kijkt.

Ondertussen blijft de vermoeidheid aardig aanwezig en het hoestje ook. Maar nu eind van de middag merkte ik weer dat ik pijn begon te krijgen met slikken. Ik dacht in eerste instantie dat ik het me inbeeldde, maar uiteindelijk blijkt nu dat ik het me niet inbeeld. Aan de kant waar de pijn zit is mijn klier weer vergroot en is pijnlijk, maar toen ik net weer eens in mijn keel keek zag ik dus dat het aan die kant ook weer dik aan het worden is. Jullie kunnen je vast wel voorstellen dat ik behoorlijk loop te balen. Nu heb ik tegelijk tegen mezelf gezegd dat ik me er niet te druk om moet gaan maken. Als het weer een keelonsteking wordt dan kan ik toch weinig anders doen dan mezelf rustig houden en afwachten en eventueel de dokter weer bellen als het ernstiger wordt. En dus komende maandag nog maar eens bellen voor de uitslag. Hopelijk valt het allemaal mee.