Pfeiffer boven de 30

[Muisje]

Zijn er ook mensen die pfeiffer boven de 30 kregen? Vaak hoor je dat dit wat heftiger is namelijk. Zelf zit ik met een hele heftige pfeiffer en ben vorige week in het ziekenhuis opgenomen geweest. Ik kan helemaal niets...geen enkele energie verspillen. Lig alleen maar op bed. Het ergste is dat ik een kindje van 9 maanden heb die ik niet meer zelf kan verzorgen. Dit maakt me vaak erg boos en ontzettend verdrietig.

Zijn er mensen die ervaringen willen delen?

[Peetje]

Er zijn meerdere leden van boven de 30, waaronder ikzelf. Ik ben inmiddels 37 en was 33 toen ik Pfeiffer kreeg.
Het lijkt inderdaad alsof volwassenen er meer of langer last van hebben dan tieners, hoewel ik hier ook wel wat tieners met langdurige problemen ken. Wel lijkt het ook zo te zijn, dat een heftige acute fase, vaker tot snel herstel leidt. Maar goed, dat is meer wat ik uit de verhalen hier op het forum opmaak, er is natuurlijk geen enkel bewijs voor.
Dat ouderen patienten meer last hebben, komt denk ik, doordat wij vaak geen tijd hebben om ziek te zijn. Werk, gezin, kinderen, het gaat allemaal door. Niet dat ik daarmee wil zeggen dat het voor tieners makkelijker is, maar je kunt toch wat makkelijker rust nemen als je nog thuis woont en er geen waslijst aan (huishoudelijke) klussen op je wacht.

Ik wens jou in ieder geval heel veel beterschap. Hoe frustrerend het ook is, doe het rustig aan en luister naar je lichaam, dan heb je de meeste kans dat je er weer bovenop komt. :)

[Muisje]

Mag ik vragen of je nu nog klachten van pfeiffer hebt....of is dit langzaamaan verdwenen? En hoe lang duurde die opbouw bij jou dan? Als je maar drie boontjes kan doppen en dan pauze moet nemen...tjonge! Voor mij is nu het belangrijkste dat ik mijn dochtertje weer kan verzorgen....maar natuurlijk moet ik ook mezelf weer kunnen verzorgen. Gisteren iets teveel gedaan...zoek namelijk wat afleiding en voelde dat ik wat energie had. Heb teveel rondgelopen in huis en heb even achter de naaimachine gezeten. Wil dit laatste graag omdat ik het leuk vindt om te doen en wat afleiding zoek. Anders wordt ik zo verdrietig van de situatie en alleen maar in bed liggen wordt je af en toe hoe helemaal zat van.

[Peetje]

Niet schrikken, maar ik heb nu, ruim 3,5 jaar later, dus nog steeds flinke klachten. Al wil ik wel gelijk heel duidelijk maken dat ik daarmee een uitzondering ben! Bijna iedereen die Pfeiffer krijgt, geneest daar ook weer van. Bij mij is het nu ook officieel CVS/ME. En ik ben er nog steeds van overtuigd dat dat is gekomen, omdat ik vanuit m'n werk niet de tijd heb gehad om goed te herstellen. Voor het hele (lange!) verhaal moet je mijn topic bij de Pfeiffer-verhalen maar opzoeken. :)

Ik herken het wel, even iets meer energie hebben en dan toch wat te veel doen omdat je knettergek wordt van het niks doen. Helaas merk je daar meestal de volgende dag de gevolgen van. Ik heb momenten gehad dat m'n concentratie zo slecht was, dat ik nauwelijks 2 bladzijden kon lezen en dan wist ik al niet meer waar het over ging. Zwaar frustrerend voor iemand die zo graag leest als ik. Dus dan ging de TV maar weer aan, al wist ik dan aan het einde van een programma ook niet meer te vertellen waar het precies over ging.
Maar echt, dat wordt langzaam beter en normaal gesproken zou je weer helemaal moeten herstellen, al gaat het langzaam en is het soms behoorlijk frustrerend. :)