Pfeiffer > stapje terug?

[Aicirtap]

Misschien een discussie waard, misschien een gevoelig punt. Ik hoop niet op het laatste.

De persoon van wie ik (via via) pfeiffer heb gekregen, ligt al wekenlang op haar bed.
Ik merk dat ik een stap terug moet doen, maar wekenlang op mijn bed liggen kan ik me eigenlijk niet voorstellen. Ik werk deze week voor het eerst halve dagen, en merk nu alweer veel vooruitgang. Toch loop ik er al vanaf mei mee.

Ze is iemand die nooit echt heel actief is. Studie, af en toe in het weekend wat doen, en daar blijft het wel bij.
Ik ben iemand (normaal gesproken) die fulltime werkt (en nee, geen kantoorbaan) en altijd de avond wel lichamelijk actief is.

In hoeverre is pfeiffer voor iedereen intensief? In feite zijn we beiden maar 1 stapje terug gegaan, maar haar stapje heeft een grotere inpact op haar leven.



Ps: Het is gewoon een hersenspinsel van me. Mocht jij je persoonlijk voelen aangevallen: niet doen! Sorry, maar zo bedoel ik het echt niet :)

[Peetje]

Pfeiffer verloopt voor iedereen anders. De 1 is er na een paar weken al vanaf, terwijl een ander na een half jaar nog lang niet de oude is. Er zijn zelf mesnen die het hebben gehad zonder er iets van te merken. Dat heet dan een symptoomloze besmetting. De actieve fase is ook voor iedereen anders. Een flinke keelonsteking komt vrij vaak voor, het kan ook op een gewone griep lijken en weer anderen voelen zich alleen maar moe en lusteloos zonder echt ziek te zijn (geweest).
Persoonlijk denk ik dat het er niet zo veel mee te maken heeft hoe actief je voor de besmetting was. Ik werkte 40 uur per week, weliswaar op kantoor, en sportte 2 keer per week. Daarna nog m'n huishouden, dus dan ben je toch wel bezig. Ik heb dan weliswaar geen weken op bed gelegen, maar ik heb wel veel meer van de bank gezien dan me lief was. :P
In de nasleep kan naar mijin idee activiteit wel van belang zijn. Als je op die bank blijft hangen, duurt het allemaal veel langer. Aan de andere kant krijg je van te veel activiteit weer een terugslag. Het is best moeilijk om een balans te vinden tussen activiteit en rust, maar met langzaam opbouwen zou het steeds beter moeten gaan.

[magnetronnie]

Wat Peetje al zegt, het verloopt voor iedereen anders, dus je kunt onmogelijk gaan vergelijken.
Daarbij speelt stress een grote rol, zowel bij het krijgen van Pfeiffer, als bij het herstel, en dat is nou eenmaal niet iets wat je kunt meten of zien bij iemand, dus alleen daarom al kan de ene actieve persoon snel herstellen, en de andere actieve persoon nog lang last er van hebben.

Belangrijk bij het herstel is wel dat je enerzijds jezelf niet voorbijloopt, maar anderzijds ook niet helemaal niks meer onderneemt. Het is lastig een goeie balans te vinden, maar het helpt wel mee aan het herstel. Met dit in het achterhoofd k?n ik het me voorstellen dat actieve mensen over het algemeen sneller herstellen, aangezien die misschien minder snel geneigd zijn bij de pakken neer te zitten, iets wat een minder actief persoon misschien wel eerder zal doen. Maar daarentegen kunnen de actieve mensen zichzelf misschien juist wel eerder voorbij lopen.