Het begint nu eng te worden.

[KarinStubbe]

Vandaag om 9 uur opgestaan, was opgevouwen en ontbijt gemaakt, verder niet veel bijzonders gedaan, lag om half 12 al weer op bed.
Mijn vriend heeft mij om 3 uur wakker gemaakt, en toen heeft het nog wel een uur geduurd voordat ik het gevoel had dat ik weer een beetje leefde.
Maar zulke momenten duren maar heel kort.
Klusjes is al helemaal geen doen, totaal geen energie voor, terwijl ik echt de klusser ben thuis, vind het geweldig.
En dan is er nog mijn vergeetachtigheid. Ik zet de afgewassen kopjes in de koelkast, we komen thuis en in plaats van in huis te gaan, ga ik de schuur in.
Loop de kamer in om iets te pakken, maar moet mijn vriend eerst weer vragen wat ik op wou halen, want ik weet het niet meer.
Het is op dat moment hilarisch, maar ik word er ook wel een beetje bang van.
Begin een beetje bang te worden voor Pfeiffer, het gaat gewoon met me aan de haal.

[funest]

Hee,

Die vergeetachtigheid is heel herkenbaar hoor. Ik had precies hetzelfde. Van plan zijn om iets te doen/zeggen, en een seconde later niet meer weten wat het was. Heel vervelend, vooral voor jezelf. ::)

So, don't be afraid, het gaat wel over!  :P tKan alleen nogal lang duren, en heel vermoeiend zijn..

[Peetje]

Inderdaad, heel herkenbaar. Ik noem(de) het altijd Pfeifferdementie. :P En hoewel met name mijn korte-termijn-geheugen nog niet is om naar huis te schrijven, gaat het mettertijd wel beter. :) Maar zwaar irritant en frustrerend is het wel.