Hoofdmenu

Hoi allemaal!

Gestart door Amelle, 25 oktober, 2009, 00:32:07

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Amelle

Hoi allemaal,

Ik heb met veel belangstelling dit forum gelezen en besloten ook mijn verhaal te doen. Inmiddels ben ik bijna 8 weken onderweg met Pfeiffer (of 10 weken of 5 maanden, je kan het op 3 manieren bekijken). Ik weet niet of ik mijn verhaal hier kwijt moet of op een andere pagina, maar ik zal hier mijn verhaaltje doen.
Eind mei (2009) kreeg ik keelpijn, wat na dokterbezoek amandelontsteking bleek. Twee weken thuis gezeten met koorts (en waterijsjes omdat slikken moeilijk was ; ) De antibiotica sloeg niet aan, dus bloedonderzoek volgde, waaruit Pfeiffer bleek. Het was inmiddels 2 weken na dato en eigenlijk voelde ik me alweer beter toen ik die uitslag kreeg. Ik was verbaast en dacht: wat nu dan! Ik ben gewoon weer gaan werken (het was de drukste periode van het jaar), studeren (deeltijd-studie), op vakantie, veel uitgaan en dacht: nou die Pfeiffer viel bij mij dus heel erg mee! Achteraf gezien herken ik wel Pfeiffer klachten terwijl ik toen dacht dat het al lang weg was...
En ja helaas, ... Pfeiffer kreeg mij dus wel echt te pakken... na 3 maanden kwam ik doodmoe thuis van werk, meteen gaan slapen. De volgende dag op de fiets na werk voelde ik me helemaal niet goed: wazig, duizelig, spierpijn, soort griepgevoel maar dan zonder de verkoudheid. Ben weer terug gefietst naar huis en onder de wol gegaan, niet begrijpend wat er aan de hand was. De hele week thuis gebleven, op vrijdag wilde ik proberen te gaan werken aangezien het een belangrijke dag was. Na een half uur op werk merkte ik dat ik geen informatie kon verwerken, voelde me heel wazig en barstte ik in huilen uit (erg genant, maar gelukkig lieve collega's), ik kon niet meer stoppen met huilen en ben naar huis gegaan.  Toen het begon te dagen dat het misschien de Pfeiffer was, dus weer een bloedtest laten doen: de Pfeiffer-waarden waren bijna niks gedaald; conclusie een 'relapsing Pfeiffer'! Zo raar dat het pas na 3 maanden echt op gang kwam! Veel te lang mee doorgelopen... Ook naar de bedrijfsarts gegaan voor een plan van aanpak. Ik ben in totaal 2 weken thuis geweest en kon toen maar een paar dingen per dag doen op een dag (wasje draaien, even naar de bakker), verder alleen slapen en liggen. Hierna ben ik 2 weken halve dagen gaan werken. Daarna 2 weken 5 uur per dag, hierna 2 weken 6 uur per dag. Met de studie erbij was het best wel heftig, in het begin lukte dat ook niet, na enkele weken wel met slapen tussen werk en school. Gelukkig voel ik wel vooruitgang en hoef ik niet meer meteen na werk op de bank te gaan liggen. Volgende week start ik met 7 uur per dag en hoop dat ook 2 weken vol te houden. Daarna is het de bedoeling dat ik weer volledig ga werken.
Vergeleken met andere forummers merk ik dat mijn herstel best snel gaat, al moet ik het niet onderschatten, wat ik steeds doe...
Telkens denk ik weer; volgende week zal ik toch wel weer zodanig beter zijn en weer met vrienden een biertje kunnen drinken? Dan is het een week later en voel ik echt maar een heel licht herstel, en heb ik helemaal geen zin om in de kroeg te staan. Een week geleden ben ik op werk weer ingestort (emotioneel, een soort blackout, na veel denkwerk en trappen lopen). Naast moeheid heb ik ook de welbekende klachten die ik hier al vaak heb gelezen (fijn die herkenning): hoofdpijn, spierpijn, rugpijn, wazig zien, trillende benen, emotioneel, concentratieproblemen, niet tegen drukte kunnen, vergeetachtigheid. Ook heb ik al maanden vage nekklachten en die worden nu zo heftig dat ik naar de fysiotherapeut wil gaan.
Ik blijf er maar moeite mee hebben dat ik niet kan accepteren dat mijn geest het niet voor het zeggen heeft. Op dit moment beslist mijn lichaam wat wel en niet kan en dat vind ik echt een bizarre gewaarwording. Ik kan er af en toe best verdrietig van worden, voel me soms onbegrepen (zelfs door goede vrienden) en radeloos: hoe lang gaat dit duren?! Als ik weer een beetje energie krijg denk ik meteen dat alles in 1 keer beter wordt en dan valt het zooo tegen als ik weer terugval. Tegelijkertijd merk ik dat ik nu al veeeeel meer kan dan 8 weken geleden en prent ik mezelf in dat het slechts een goedaardig virus is dat uiteindelijk weer over gaat.
Fijn dat dit forum er is. Zoveel herkenning! Iedereen hier wens ik heel veel sterkte toe! Ik houd jullie op de hoogte en al jullie tips zijn welkom.

Groetjes, A

Peetje

De enige tip die ik je op dit moment kan geven, is er niet gelijk vol tegenaan te gaan als je je een dag wat beter voelt. Zoals je zelf al hebt ondervonden, krijg je dan toch weer een soort van terugval. Even geduld hebben en afwachten of het beter blijft en dan rustig aan wat meer gaan doen, werkt vaak beter.
Beterschap! :)