Wat ik het meeste mis zijn de gewone feestjes bij vrienden thuis..of het nutteloze rondsnuffelen in winkelcentra. Wij moeten nu vaak keuzes maken waardoor je niet ten volle van je leven kan genieten (tenminste zo voel ik dat). Ik vind dan ook dat het heel normaal is dat je af en toe wat moeite hebt met positief denken.
Weet je ik heb nu een beeld in mijn hoofd:
Stel je voor je zit in een vieze met modder gevulde grot die schuin naar boven loopt. Aan het einde zie je een ienie mienie lichtpuntje, maar dat lichtpuntje geeft niet genoeg licht en jij kan dus ook niet zien waar je loopt en hoe lang je er over zal doen om de afstand tot het licht te overbruggen. De beste manier om het licht te bereiken is door je goed te concentreren en om je heen te voelen tijdens het klimmen. Elke keer als je iets dichter bij dat lichtpuntje komt raak je echter helemaal opgewonden, raak je je concentratie kwijt en ga je sneller klimmen zonder nog om je heen te voelen..en dan glij je weer weg in de modder.
Wij moeten dus als het ware leren blij te zijn met onze vooruitgang, maar geconcentreerd blijven en om ons heen blijven voelen(= uit rusten/naar je lichaam luisteren) en dan komen we wel uit die grot!!
(ik weet het, de metafoor klopt niet helemaal, maar ik heb de hele dag een beetje zielig/nutteloos op de bank gehangen dus ik zit nu vol met dit soort ideeen en dit was even een positieve die ik kwijt moest)
PS: mijn excuses voor de nutteloosheid
