mijn verhaal over pfeiffer

[ilse**]

Het begon allemaal vorrig jaar ergens in maart 2007.
Ik ging eindelijk weer eens shoppen met mijn moeder in Amsterdam! ( op haar kosten ;D)
Toen ik maar al te enthausiast opstond voelde ik me niet helemaal kiplekker, maargoed dat mocht de pret niet bederven en dus negeerde ik het en dwong mezelf wat te eten zodat ik niet met een lege maag op stap ging.
In de auto kreeg ik een heel raar gevoel, het leek net of ik heel zenuwachtig was voor iets, maar ik kon het niet verklaren. Vervolgens deed ik maar even mijn ogen dicht en bedankte ik elke seconde voor de rust waar ik op dat moment van kon genieten.
Toen we eenmaal door de winkelstraten liepen wist ik dat ik dat er 'iets' niet helemaal goed zat maar ik wou het niet tegen mijn moeder vertellen want dan zou het hele uitje zijn verpest door haar bezorgdheid.
Toen we in de h&m liepen werd ik steeds beroerder, ik keek wel naar de spullen maar ik besefde niet eens meer waar ik naar keek. Ik dwaalde maar een beetje versuft rond en in mijn hoofd gingen allerlei alarmbelletjes af dat ik nu toch echt moest zitten of liggen of iets in die richting. en NOG negeerde ik het...
ik wou PERSEE shoppen!!  Wat er ook gebeurde, de Zara mocht ik ?cht niet missen!( daar kwam ik immers voor naar a'dam) mijn lichaam kon niet meer en onderweg naar de zara begon ik sterretjes te zien en liep snel met mijn moeder een zijsteegje in waar ik vervolgens flauwviel.
Toen ik bijkwam stonden er allemaal bezorgde mensen om mij heen en verschillende junkies vroegen aan me of ik drugs had gebruikt ( wat ik bestwel grappig vond :P)
Ik voelde me nog beroerder dan ik al was en stond op het punt weer flauw te vallen, dus besloot een aardig mevrouw de 112 te bellen. Inmiddels was ik weer flauwgevallen en toen ik bijkwam stonden er 2 mannen van de ambulance met een brancard voor me neus. Ze vroegen of ik even kon gaan staan maar ik zei half verdwaasd in paniek dat ik dat echt niet kon. toch wilden ze persee dat ik ging staan, en tijdens het staan viel ik w??r flauw!! ik werd dus meegenomen met de ambulance ( sirene en al ) naar het ziekenhuis. Het was echter geen pretje want tijdens het flauwvallen zijn je spieren natuurlijk verslapt tot gevolg dat ik alles liet lopen, ook spugen enz.
In het ziekenhuis hadden ze allerlei testjes gedaan maar ze konden er niet 1,2,3 achterkomen wat ik precies had en dus werd ik naar huis gestuurd.
Thuis ging ik zelf op internet struinen en kwam erachter dat ik misschien wel pfeiffer zou hebben.
Ik liet een test doen bij de dokter en er kwam inderdaad de ziekte van pfeiffer uit.
na ongeveer 2 weken voelde ik me weer kiplekker en dacht ik dat alles weer over was.
maar tijdens mijn fijne vakantie in turkije en griekenland kreeg ik het weer terug, ik baalde als een stekker want mijn hele vakantie was verknald! toen ik thuiskwam was het eigenlijk weer weg.
Sinds ongeveer 2 weken, heb ik weer pfeiffer, en sterker dan ooit. Mijn klieren zijn opgezet, ik heb veel hoofdpijn en ik heb ook af en toe last van mijn buik *(lever) en dan natuurlijk de vermoeidheid die erbij komt kijken met als gevolg mijn ge-emotioneerde buien. Ik weet hoe dit kan komen, 4 weken terug was ik op vakantie in spanje en toen voelde ik dat ik er lichtelijk last van kreeg, ik wou de vakantie niet verpesten voor mij en de rest en dus negeerde ik het wederom. Als je het negeerd krijg je het later 2x zo hard terug...en dat ik nu dus.
Ik vind dit echt heel vervelend want ik zit deze week in mijn tentamenweek van 5 havo, dus de examens zitten er ook aan te komen. Ik kan dit er echt niet bijhebben. Ik heb alleen tegen mijn moeder verteld dat ik er weer last van heb, ik durf het niet tegen mijn vriendinnen te vertellen omdat ik denk dat ze me dan vinden aanstellen. Als je niet weet hoe het is om pfeiffer te hebben dan denk je er heel anders over. Veel mensen denken dat pfeiffer alleen uit vermoeidheid bestaat, maar eigenlijk is het veel meer!
Ik ga na de examens in de zomer met 3 meiden naar Kreta, dat wordt dus feesten feesten feesten, alcohol en weinig slaap. DE BOOSDOENER voor pfeiffer. Ik weet bijna 100% zeker dat ik er last van ga krijgen aangezien ik er in mijn vorrige (vrij rustige) vakanties ook last van heb gekregen. Ik durf het echt niet tegen die meiden te zeggen, omdat ik niet wil dat ik hun vakantie beperk. Tegelijkertijd wil ik mezelf ook niet te kortdoen voordat het erger wordt! ik weet echt niet wat ik hiermee aanmoet. Het is misschien dom dat ik het ze niet wil vertellen maar zulke dingen kunnen heel diep liggen met verschillende redenen om het niet te vertellen.
Ik heb besloten om vandaag maar even niet te gaan leren en rustig aan te doen, dit is wel ten nadele van mijn cijfers en ik hoop dat ook echt dat ik ga slagen dit jaar! het MOET gewoon!

voor iedereen die hier ook last van heeft, ik weet hoe het is en het is soms moeilijk om met vrienden te delen die er niet veel verstand van hebben ( vind ik)
ik wens jullie veel sterkte toe... :-*

XXXX

[Astrid191]

Hee Ilse!

Ik weet precies wat je bedoeld  ;) ik heb ook meerdere keren me pfeiffer genegeerd, maar daardoor kreeg ik er dubbel zo'n last van! Ik zit nu ook in 5havo en het is echt heel lastig om de ziekte met leren te combineren, omdat ik nog veel slaap nodig heb. Na me centraal examens ga ik ook 10 dagen op examenreis met 10 meiden, wat ook alleen maar feesten feesten en nog is feesten word! Ik had die vakantie al geboekt voordat ik te horen kreeg dat ik pfeiffer had, dus ik ga absoluut! Ik zie die vakantie ook als een afsluiting van mijn school.. me moeder zeg dat ik beter niet kan gaan, maar toch ga ik. Ik weet nu al dat ik daarna voor een paar weken weer zoet ben met m'n pfeiffer, maar dat kan me nu ff niks schelen..
Ik weet dus helemaal wat je bedoeld  ;)

Succes met je tentamens/examens!
xxxx

[jojo]

Hey...
Ik lees hier jullie verhalen over op vakantie gaan.
Ik zelf heb een voorsleep van 3 jaar gehad.
In de tweede klas was ik flauw gevallen vanaf toen keelontsteking en continu moe.
Met de examens had ik pfeiffer in de ergste stadium dus niks geleerd ook stond ik er niet goed voor.
Ik kreeg ontzettend veel water soms leek het als of ik tijdens het examen maken in slaap viel.
Na de examens ging ik ook gelijk naar huis me ouders brachten me met de auto en wachtte daarop me.
In de auto sliep ik al weer.
Me examens heb ik gelukkig wel in een keer gehaald met behoorlijke goede cijfers daarvan keek iedereen op omdat me cijfers voor tijd twijvel waren.

Toen na de examens ben ik gaan werken dat ging na mijn idee goed want ik was niet meer moe.
En ging op vakantie en feesten maar toen ik thuis was weer mis.
Een preek van de huisarts dat ik nog helemaal geen drank mocht omdat je lichaam minder snel herstelt dan.
Toen zat ik op het MBO nog met pfeiffer en ging een half jaar maar twee a drie dagen na school.
Na dat halve jaar ging ik twee dagen school dag vrij en dan vrijdags en zaterdags stage dat ging wel goed.
In maart had ik niks meer te doen voor school als ik wakker was ging ik met school bezig.
Mbo 3 heb ik gelukkig ook in een jaar gehaald toen ben ik verhuist op kamers en dacht ik dat ik beter was.
Na een maand ben ik toen weer met een andere opleiding gestopt en ging ik full time werken.
Dat hield ik wel veel wel was ik 3 keer in een half jaar ziek maar dat begrepen ze wel.
Ik ging om 7 uur slapen en om 8uur werd ik wakker dan ging ik werken.
Dit heb ik een half jaar gedaan toen ben ik in de toerisme in het buitenland gaan werken.
Dat ging erg goed.

Toen ik thuis kwam weer gaan werken ook dat ging goed.
Tot ik weer begon met school MBO waar ik toen ik nivo 3 had gestopt mee was.
Ik wist dat ik het kon maar ik werd ontzettend moe als ik thuis kwam kon ik me niet concentreren op school niet.
Dus leren ging moeilijker normaal lees ik het even over en ken ik het maken een soms en ken ik de formule.
Nu alles tig keer opschrijven en dan ken ik wat.
Dit is wel erg lastig.

Paar maanden terug naar de huisarts geweest die zei ik kan bloed laten prikken maar we weten allebei wat het is denk ik.
Toen gevraagd hoezo me klier is opgezet en ik heb nooit na me lichaam geluisterd etcetra.
En had veel kwaaltjes zoals buikpijn hoofdpijn etcetra.

De dokter zei al die kwaaltjes en je klier zeggen je dat je naar je eigen lichaam moet luisteren en je nooit goed bent uitgerust van de pfeiffer.
Ik kon kiezen nu nog niet luisteren of kans dat ik straks op bed nog kan liggen en amper kan liggen.
Ik heb voor het eerste gekozen goed uitrusten me weekend werk op gezegt.
Me ouders hebben school ingelicht hoe en wat me mentor begreep en zei al dat ik vaak afwezig was dus nu eindelijk er wat uit was.
Nu ben ik dagen thuis en leer ik thuis omdat het reizen me al veel energie kost.
Naar school ga ik deze week nog niet volgende week ga ik alleen een ochtend tot elf dan naar huis en weer rustig aan doen.
Dat is maar twee uur maar dan kan ik even met me mentor praten ik wil namelijk dit jaar wel halen.
En even aan een lerares vragen wat er voor haar vak gedaan moet worden.
Dan heb ik alles af.
En hoef ik nog maar twee herexamens te leren.
En nog wat taal examens waarvoor ik nooit leer zodat ik volgend jaar Hbo kan doen.

Wel merk ik dat ik me zelf soms dom vind dan maak ik Engels dan haal ik dingen door me kaar of de grammatica fout terwijl ik het in Italy erg goed heb geleerd en daar nooit de grammatica door me kaar haal etcetra.

Mijn raad aan jullie is om te luisteren naar je lichaam en geen drank te drinken ik loop nu al totaal vijf jaar er mee.
En heb eerst wel drank gedronken nu lus ik het niet eens meer stappen doe ik nu niet.
Mijn doel is beter worden!

Hou het echt in je achterhoofd op vakantie met vrienden leuk drankje alah maar denk er wel aan als je lichaam moe is gaan gewoon alvast na bed zo raar is het niet.
En zeg het wel tegen je vrienden ik weet niet of je hotel of wat dan ook vlakbij de uitgaansgelegenheden is.
Anders kan je ook nog voorstellen als je merkt dat je lichaam niet meer kan dat je alleen terug gaat al vast gaat slapen.
S ochtends slapen hun vaak ook langer dus kun je ook langer slapen en dan red je het wel.
Wel zou ik twee weken er voor al erg vroeg na bed gaan en uitslapen s morgens dan komt het wel goed met je vakantie.

Maar er na wel weer luisteren naar je lichaam want vijf jaar al er mee lopen dat gun ik jullie niet.

Liefs en sterkte