Pfeiffer gedicht gemaakt door stella

[stella]

Pfeiffer

Liever geen ziekte wat ik toch niet wil.
Ik heb dat toch niet gekozen
Alles wat druk was is stil
De vermoeidheid is iets wat ik wil lozen
Zonder kletsen of blozen
Een ziekte die er plots was
Ik neem je nu mee
Ga toch weg

Wie legt me uit tot wanneer?
Het is een monster in mijn lijf
die ik opmerkt als ik mijzelf blijf
Je lijkt ver weg maar het is dichterbij dan ooit

Langzaam beter maar het is een lange weg
Liever kunnen doen wat ik zeg
Ik hoef niemand iets te vertellen
Wat ik liever niet had gezegd.
De vermoeidheid in mijn lichaam
Het is niet voor altijd.

Eindelijk lach ik als deze ziekte is geweest
Morgen ben ik beter, misschien
Je houd me bezig in mijn geest
Het is dat ik je niet kan zien

Ik moet iedereen het maar uitleggen.
Soms gaat het beter,slechter of er tussenin
Nog even en ik zwaai je gedag
Zonder blikken en blozen vanuit mijn gezag

wie legt me uit tot wanneer?
Het is een monster in mijn lijf
die ik opmerk als ik mezelf blijf
Maar jij gaat weg voor altijd en tot nooit.

Geschreven door Stella