Erg geschrokken toen ik het te horen kreeg..!

Gestart door LaLaaa, 08 november, 2007, 18:48:21

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

LaLaaa

Hallo iedereen,
Fijn dat er een forum is aangemaakt waar alle mensen die deze ziekte moeten doorstaan er met elkaar over kunnen praten. Zelf kan ik dat namelijk niet met mijn vrienden en vriendinnen. Ze snappen er niets van, en dan is het fijn dat je op dit forum je hart kan luchten zonder dat anderen vinden dat je je aanstelt!

Sinds kort heb ik te horen gekregen dat ik de ziekte van pfeiffer heb. Ik had al een paar maanden ervoor erge last van spierpijn, hoofdpijn die niet meer wegging, verkoudheid, pijn in de zij, vaak het goede woord niet meer kunnen vinden, een 'met het verkeerde been uit bed gestapt' humeur, en erg duizelig bij opstaan uit je bed of stoel ofzo. Natuurlijk denk je dan niet meteen aan dat je een ziekte blijkt te hebben, dus heb ik het er maar een tijd bij laten zitten. Maar de klachten werden steeds erger, en er kwam nu dus bij dat ik last kreeg van mijn lymfeklieren, die begonnen op te zwellen, het voelde aan alsof er knikkers in mijn keel zaten, en een heel zeer linkeroor kreeg. Ik dacht dus oorontsteking te hebben, wat ik wel vaker heb gehad toen ik nog jonger was. Hier slikte ik gewoon pijnstillers voor. Maar later bleek er ook iets mis te zijn met mijn amandelen. Ik zij vaak tegen mijn moeder dat ik z'on verschrikkelijke keelpijn had, en dan was het antwoord vaak: wat vervelend.. slik dan maar gewoon een pijnstiller wanneer het zo zeer doet. Nadat mijn moeder ook merkte dat de pijn steeds erger werd, begon zij te denken aan ontstoken amandelen. Ze keek in mijn keel en zag dat dat klopte. De amandel aan de linkerkant van mijn keel was ontstoken. Er zat een soort van wit ''beslag'' op. Ik at bijna niet meer, en werd misselijk van de gedachte dat er eten tegen de amandel aan zou komen. Zelf wou ik erg graag mijn amandelen eruit halen, maar mijn moeder zij dat je dat beter niet kon doen, en daar had ik maar vrede mee. In die tijd slikte ik ongeveer 6 pijnstillers per dag. 'S nachts kon ik niet meer slapen, hoe moe ik ook was! Dan ging ik uit bed om een pijnstiller te nemen. De pijn was gewoon niet meer te verdragen! Ik kreeg er ook nog pijn aan mijn linkerzij bij. Als ik dan diep ademhaalde, steekte hij zegmaar in mijn buik. Dat ''prikte'' echt! Ik werd ook vaak moe op school, maar dacht dat dat allemaal maar normaal was. Vaak bibberde ik ook helemaal, terwijl het dan helemaal niet koud was! En dan niet zomaar bibberen, maar heel erg hard trillen! Mijn vriendinnen vonden het soms zelfs eng!

Mijn moeder en ik hebben toen besloten naar de dokter te gaan om daar te vragen waar de pijn vandaan kwam. Toen de assistente vroeg of ik ooit welleens pfeiffer had gehad, kreeg ik het al helemaal benauwd. Ik zei ''nee'' en ging er verder niet op in. Maar later kwam mijn moeder erop terug en ze zij dat mijn nicht het wel had gehad, en dat het dus heel goed zou kunnen dat ik het daarvan had gekregen. Ik ging namelijk veel met haar om, we zagen elkaar heel vaak. De dokter verwees ons door naar het ziekenhuis waar ik bloed moest laten prikken. Het ging allemaal heel snel en had geen idee wat er allemaal gebeurde! Tegen die tijd was ik ookal weer hartstikke moe van het lopen enzo.

Na 4 dagen belde de assistente op met het nieuws dat ik geen pfeiffer had. Ik was natuurlijk helemaal blij, maar vond het toch raar, en begon me meteen af te vragen wat het dan wel zou zijn. Ik voelde me nog precies hetzelfde. Helemaal vermoeid. Een half uurtje later ofzo belde ze weer, en zij dat ik het wel had. Ze had te vroeg gebeld en had het nog niet helemaal zeker geweten. Mijn vader was erg boos! Goed voor te stellen vind ik het! Ik was zelf ook diep teleurgesteld, dat komt echt heel hard aan! Loop er nou een tijdje mee rond, en moet het maar accepteren zoals het is. Het is niet anders, maar hoop dat het heel snel weer over is. Natuurlijk kan dat niet, maar je moet er gewoon maar proberen positief over te denken. Want je bent al depri genoeg als je te horen krijgt dat je het wel hebt!


Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte met deze vervelende ziekte!

Groetjes, Malou

twofist

Kan me goed voostellen dat je boos werd, ik ben 4x erop geprikt en de 4de keer bleek het pas pfeiffer te zijn. Er zit idd niets anders op dan af te wachten dat het over is, is vervelend maar beterschap.