goed en positief?!?

[eve]

hoi allemaal,

Ik zit nu in de 10de week; ik voel me soms beter (ik denk dan direct dat ik echt aan het herstellen ben of dat ik echt hersteld ben!) maar meestal voel ik me echt beroerd :'( . Ik ben best nuchter, aardig en nog wat van karakter maar ik ben t ziek-zijn echt beu!!! en de onzekerheden over wanneer word ik echt hersteld?; wanneer kan ik weer (belangrijke) afspraken maken met mensen (en dat ik die ook echt kan nakomen)? en wanneer kan ik mijn normaal leven weer oppakken? die vragen maken mij echt gek en frusterend. Ik ben gewoon niet gewend om me zo machteloos te voelen.... ik weet dat ik hierover niet te veel mag zeuren maar het is mij gewoon veel te lang... wat zijn jullie ervaringen? wat zijn jullie manieren/methodes om zo goed en positief mogelijk met deze vervellende ziekte om te kunnen gaan?? ... eve

[twofist]

Ik ken het probleem ben zelf nu al een half jaar bezig en soms voel ik me gewoon goed en dan ga ik stukje lopen of fietsen en dan merk ik weer dat zelfs dat alweer teveel is. Het is voor mij heel moeilijk geweest (nog steeds maar in mindere maten) te accepteren dat ik niet meer alles kan. De laatste paar weken heb ik echter mijn instelling (te laat) veranderd. Ik kijk nu naar wat ik wel kan en elke week probeer ik uit waar mijn grens ligt, om te kijken of er verbetering is. Voor de rest van de tijd leg ik me neer dat ik niet alles kan met de gedachte dat het over een tijdje wel weer gaat. Het is erg moeilijk maar het beste is gewoon te accepteren hoe het nu is en niet te veel denken aan wat je nu allemaal zou kunnen doen. Die dingen komen we weer. Helaas weet niemand hoelang het gaat duren, sommige mensen hebben een paar weken last ervan andere maanden of zefs een jaar. De enigste tip die ik heb voor je is: genoeg vitamine eten (ook vlees voor b12), 3-4x per week een stukje te lopen (al is het maar 10 min, lymfeklieren zuiveren het lichaam en worden niet zoals bloedvaten aangestuurd door een soort van hart, maar door spierbewegingen. Ook maken ze antistoffen meen ik ergens te hebben gelezen) en echinaform halen bij de drogist (voor betere weerstand waardoor je lichaam beter kan 'vechten' tegen het virus).

[Davina]

Hey Eve..

Ik begijp je frustraties wel..Ik heb zelf ook nog steeds last van allerlei klachten van de Pfeiffer die ik eind vorig jaar heb doorgemaakt en was hiervoor altijd een vrij ondernemend persoontje. Zat vrijwel nooit thuis en heb veel vrienden die altijd wel zin hebben om iets leuks te doen..het is daarom ook heel moeilijk om me zelf de rust te gunnen waar mijn lichaam op dit moment naar vraagt. Ik kon zoveel en nu zo weinig dat het soms ook echt aan me knaagt. Als ik ook maar een beetje voel dat het lijkt alsof de klachten iets minder worden kan ik niet meer wachten en ga ik toch weer te veel van mezelf vragen en dan ben ik weer bij af. Het is ook zo frustrerend als je bijna elke week nee moet zeggen als je vrienden vragen mee uit te gaan. Maar aan de andere kant moet ik wel nee zeggen, want m'n ene been is niet voor de andere uit te branden en dan met name 's avonds. Zo leer ik wel steeds meer over m'n eigen lichaam en probeer nu echt naar m'n lichaam te luisteren. Ik werk nu bijvoorbeeld tot 15.00 uur en daarna verpicht ik mezelf om te gaan slapen tot 18.00 zodat ik 's avonds nog even tv kan kijken en ik hopelijk de ziekte een keer ga overwinnen..

Tip: Vitamine en dan met name vitamine C en collageen (zit in vitamine A)

Ik wens je heel veel sterkte en je moet gewoon blijven geloven dat het echt wel weer beter word als je maar voldoende rust neemt..