Zombie

[Truida]

Soms denk ik 'je kunt maar beter een gebroken been hebben'. Ook niet leuk , maar wel veel duidelijker voor iedereen, inclusief jezelf. Ik merk dat mensen die deze ziekte niet hebben gehad (of iemand kennen die het heeft gehad) absoluut niet weten welke impact dit heeft op je hele 'zijn'.
Normaal gesproken ben ik een zeer actief mens; schilderen http://www.pixum.nl/members/jetspalet, muziek maken http://www.sintcaecilia.nl, sporten. Op de fiets naar mijn werk (een half uur heen en een half uur terug) 14 peuters vermaken (ik ben nl. peuterleidster) en mijn eigen huishouding doen.
Dat is nu dus gereduceerd tot alleen maar thuis zijn: aankleden, even zitten, ontbijten, weer zitten, kopje koffie... Veel tv kijken en af en toe in slaap vallen, af en toe internetten, e-mailen. De buren doen mijn boodschappen en het huishouden doe ik maar even niet.
Nadeel van de hele dag alleen zijn is wel dat je niet goed scherp hebt hoe goed of slecht het nou eigenlijk gaat. Dat merk je pas als je iets gaat doen en of je er de volgende dag last van hebt. Dan loop ik als een zombie door het huis.
Ik leg anderen uit dat ik me voel zoals je je voelt als je een avond te laat naar bed gaat en er de volgende dag weer vroeg uit moet: een band om je hoofd, wallen onder je ogen. (En keelpijn en een wiite tong ::)) Maar vooral ook geen enkele fut om ook maar iets te willen doen, en dat is voor mij zeer ongewoon!