Mijn pfeiffer verhaal

[AmAnDii]

Ik ben een meisje van 14 jaar, het begon allemaal een jaar geleden, toen ik wat moe was, en ik last had van opgezette klieren, me huisarts wou me laten testen op pfeiffer. Dat bleek ik niet te hebben, maar het het broertje of zusje er van: het Cytomegalievirus. ik kreeg te horen dat ik niet meer mocht sporten en rustig aan moest doen, na 4 maanden ging het wel weer goed en pakte de draad weer op met leven en ging weer sporten.
Toen kreeg ik een maand geleden last van me keel en last van een Bijholteontsteking, dus ik naar me huisarts (waar ik al vaak kwam omdat ik last kreeg van me knie, ) Ik kreeg van me huisarts een Antibiotica kuur,(penciline kuur) daarmee zou de bijholteontsteking weggaan. ik kreeg de kuur op een dinsdag, er stond in de bijsluiter dat er bijwerkingen als diaree, overgeven, misselijkheid, koorts, uitslag, moeheid waren. dinsdag avond begon het al, 's avonds kreeg ik 40 graden koorts. ben een week ziek geweest, heb niks kunnen eten omdat ik het er weer uitgooide, en had ongeveer alle bijwerkingen :'( (ja diaree niet want er zat niks in me darmen om er uit te gooien :-\) NOu zaterdag avond besloten (Nadat me moeder de huiartsenpost Alkmaar had gebeld) te stoppen met de kuur. want ik kon niet eens meer de medicijnen in me maag houden, die kwamen er een minuut nadat ik ze had ingenomen er weer uit, ik knapte langzaam weer op, maandag weer naar me huisarts om het verhaal te vertelllen, en ik had een grote knobbel in me nek ondekt, ik was bang dat ik kanker zou hebben... dus ik er heen, hij vertelde me dat hij dacht dat ik pfeiffer had, want dan reageert een peniciline kuur heel negatief. hij wilde me laten bloedprikken, ik vond het best, zolang ik maar weer beter werd. ik was ondertussen al 2 weken niet naar school geweest, ikging halve wegen de proefwerkweek weg, terwijl iki al niet zo lekker voor school stond... toen was het donderdag en kreeg ik enorme uitslag, me gezicht zag er uit alsof ik een kan met heet water over me gezicht heen had gehad, en het jeukte enorm, me hele lichaam zat ondertussen al onder. dus ik weer naar me huisarts. (hij begon me ondertussen te herkennen ... ) de vrouw van de huisarts zat er eng eloof me als je het meemaak dan isdit erg.. mde vrouw van de huisarts schrok van me gezicht... ze zat me vol verbazing aan te kijken en riep gelijk haar man er bij, ook die schrok wat er met mijn gezicht aan de hand was... ik kreeg weer medicijnen om de allergie weg te halen en metholcreme om de jeuk weg te halen. en ik weer naar huis. de uitslag uit me gezicht verdween snel, maar op me buik en rug was het nog lang te zien. toen kreeg ik op vrijdag een telefoontje van de huisarts: wat hij al dacht: ik had pfeiffer. ik mocht niet meer sporten, alleen nog wel zwemmen, zolang ik maar naar me lichaam luisterde, ik voelde me langzaam weeer wat beter, en ik ging weer naar school, maar omdat ik zo veel gemist had  (ben 3 weken thuis geweest) en alles moest inhalen, ging het nog slchter op school, ik geloofde me huisarst nog niet want ik was helemaal niet moe todat ik ook hier last van begon te krijgen, ik merk het nu heel erg ben onwijs moe en ben al buiten adem als ik een trap op ben gelopen. (ik heb namelijk naast me pfeiffer ook nog astma.. dus is het helemaal vermoeiend voor mij) ik hoop dat ik er niet zo heel lang meer last van ga krijgen, maar ik gooi jammer genoeg nu wel een jaar weg op school, dit jaar blijf ik waarschijnlijk zitten, ze hebben er wel begrip voor op school dat het niet lukt, maar ze kunnen me neit over laten gaan met mijn cijvers, dan krijgen ze problemen met de commissie, het enigste wat ik nu nog wil porberen is zo hoog mogelijk te einidgen met me cijvers, heel misschien dadt ik dan nog wel over kan gaan naar 4 vwo. Maar ik ben bang dat het moeilijk gaat worden...


Ik ben wel blij dat ik hier even mijn verhaal kan vertellen, ik kan het niet echt kwijt bij mijn vriendinnen, die vinden me maar raar, en die vinden het maar vaag dat ik slechte cijvers haal, maar naast me pfeiffer en me astma het oik ook nog eens last van me knie en loop ik bij de fysio. en als dat nog neit genoeg is beni k ook nog eens altijd verkouden, nu zullen sommige mensen denken dat heb ik zelf ook altijd, maar tis moeilijk, om alles bij elkaar te hebben, en dan nog proberen te leven als iemand die kern gezond is. en het aler irritanste is dat andere mensen je moeheid niet voelen, ze kunnen niet aan mij zien dat ik moe ben, en dat ik er doorheen zit. Al breek je je arm ishet veel makkelijker.. ik ben in iedergeval dat ik nu mijn verhaal een beetje kwijt ben, als ik de verhalen van andere lees dan zie ik da het nog veel erger zou kunnen, ik kannu nog naar schoool toe.. er zijn genoeg mensen met pfeiffer die dat niet meer kunnen.
het gene wat mij het meeste pijn doet is dat ik vriendinnen kwijt ben geraakt omdat ik zo veel ziek ben, en vaak niet veel kan doen in het weekend... en dat heel veel mensen denkend at ik me zelf aanstel... maar als je het een keer meemaak.. dan snap je wat andere mensen bedoelen... Ik neem nu in ieder geval hel veel tijd voor mij eigen lichaam en ik zie wel waar het schip strand op het gebied van me school, ik vind op dit moment mijn gezondheid iets belangrijker...

[meertn]

Oeh, het zit allemaal ook wel erg tegen zeg. Wat ik niet snap is dat er mensen zijn die denken dat je je aantstelt, waarom zou je? Je wil ook gewoon over gaan als ik dat zo lees, waarom denken ze dan dat je uitgerekend nu zou gaan doen alsof je ziek bent. Het valt mij juist op dat iedereen er eigenlijk wel begrip voor heeft. Wel fijn dat de school wel doorheeft dat het niet lukt, maar zij zijn natuurlijk ook beperkt in wat ze kunnen doen. Veel sterkte in elk geval, en bedenk je maar dat vrienden die je hierdoor al kwijtraakt geen echte vrienden zijn, dat zijn de mensen die je nu w?l steunen!

[No]

Jeempie wat een verhaal zeg en je bent ook nog zo jong :o

[FrauK]

hey, dat komt mij heel erg bekend voor, wat je schrijft over je vriendinnen! ik heb er ook veel ruzie over gehad omdat ik de ene dag wel wat kon doen en de andere dag dingen af moest zeggen. Ik kreeg vaak te horen: maar toen kon het toch ook waarom nu niet dan? en er wordt vaak gedacht dat je gewoon even een keertje vroeg naar bed moet gaan en dat je dan de volgende dag wel weer veel kan doen.. heb er best veel problemen mee gehad.. maar na een tijdje begrijpen ze het wel hoor! dan snappen ze wel dat je echt niet voor de lol hele dagen thuis zit!

ik hoop dat snel beter gaat met je!

[Elise]

 :o Wat ontzettend stom! Een aantal vriendinnen doen ook zo tegen mij: ze zeggen dat ik me aanstel. Ze zeggen ook dat ze zelf vast wel een keer Pfeiffer hebben gehad :-\ Bla, bla, bla!! Mensen geven alleen maar commentaar op dingen waar ze niets van afweten, zo meot je maar denken! Heel veel sterkte in de toekomst en laat je niet kisten!

[AmAnDii]

Jeempie wat een verhaal zeg en je bent ook nog zo jong :o

heey No, nou ik denk niet dat het wast uitmaakt je leeftijd,, tis wel zo inderdaad dat ik in mijn "korte" leven al heel wat meegemaakt heb, en vaak (jammer genoeg) bij me huisarts kom... Het jammere is dat ik nu alst heb van benouwdheid en gekneusde spieren tussen mijn ribben en longen in, mijn huisarts wil alleen niet vooor een longonderzoek want hij zegt dat mijn benouwdheid dor mijn pfeiffer komt.. maar het lijkt mij nog al wreemd,, pfeiffer komt toch niet in je longen??? maar jah,, ik heb nu zo iets van ik ben wei ik ben, ik ben amanda, en alle ziektes die ik heb,, zul je maar moeten nemen,, maar soms is het heel irritand, dat is jammer genoeg zo....