Mijn uitbundige verhaal...

Relic · 23 april, 2007, 16:19:31

Goedendag geachte lezers,

Aangezien ik mijzelf nu op mijn werk bevind en even de tijd heb gevonden om een aardige hoeveelheid tekst te typen.
Heb ik besloten om mijn Pfeiffer ~ verhaal (vast en zeker de zoveelste die jullie te horen krijgen!) hier te delen aan de mede pfeifferlijders.

Waarom is het voor jou gunstig om dit te lezen? Misschien is het wel een antwoord op een van je vragen, of meerdere (dat weet je pas nadat je dit hebt gelezen).
Je kunt je afvragen. ''Waardoor krijg je zoiets'' waardoor krijg je mononucleosis infectiosa ofwel klierkoorts? En wat is de duur van het? En hoelang duurde het bij mij voordat ik het wist dat ik het had en wat speelde vooraf?
Ik zal beginnen met het voorafgaande gevoel tot en met na de acute fase.

Het begon in de zomer van 2006, een overheerlijke vakantie in Blanes aan de kust van Spanje. Zon, drank en uitgaan (en lekker eten natuurlijk!) Dit is kort samengevat de inhoud van deze vakantie. Ja ik weet heet, bizar!
Af en toe drink je dan samen uit een fles, of van hetzelfde glas, mogelijk zoen je met een onbekende die je daar in de discotheek ziet staan dansen datgene wat mij mogelijk betreft (vandaar dat het ook kusjes ziekten genoemd word). Veel kussen met veel verschillende meisjes, daarvoor is Blanes ideaal en zorgt zo voor de spannende gevolgen die met een kus beginnen. Een Simpele reden waarom je zou kiezen om naar Blanes te gaan.

Na een week of 2 genoten te hebben van Zon, strand & zee (en het overige!)
Was ik weer terug in Nederland, met volle deugd nog genieten tot het eind van de zomervakantie en dan weer verder met studeren.

Het was een onvergetelijke zomer maar met school aan de slag moest natuurlijk ook weer, Ik ging van start met een nieuwe opleiding en ik was als enigste jongen in de klas (psychologie soort van opleiding). De situatie [als enigste jongen] voelde eerlijk gezegd niet helemaal lekker aan.

Tevens allemaal nieuwe vakken en ik werd er soms wat nerveus/onzeker van.

Op een gegeven moment begon ik last te krijgen van onverklaarbare duizeligheid, van de ene dag naar de andere dag. DUIZELIG.
Het maakte niet uit of ik mijn ogen dicht deed, want wanneer ik dat wel deed leek het alsof ik mijn evenwicht verloor. Alsof ik werkelijk omviel.

Als ik in mijn bed lag voelde het aan alsof de bed rechtop stond.
Als ik zat voelde het alsof de stoel schuin zat.
Na een lange tijd met zulke bizarre symptomen rond gelopen te hebben
Maakte op een gegeven moment mijn vriendin het uit, na 10 maanden relatie en dat bracht ook zo z'n ongewenste stress.

Toen ik weken daarna kwam op school werd er gezegd dat ik er slecht uitzag. (dit was al voordat mijn vriendin het had uitgemaakt)
Tevens had ik onder deze omstandigheden ook nog gewerkt bij mijn pas nieuw gevonden bijbaantje bij Cool Cat ~ als medewerker.

Het ging verschrikkelijk daar, dit was sowieso mede dankzij de duizeligheid en inmiddels werk ik er ook niet meer.
Terug naar de duizeligheid.

Ik dacht misschien dat het kwam door bloedarmoede of misschien ijzer te kort in mijn bloed en dus ging ik naar de huisarts bij wijze van spreke haalde hij zijn schouders op en zei dat ik voor bloedtest moest gaan.
Dus een bloed test gedaan naar, bloedarmoede / ijzertekort enz. (niet getest op pfeiffer).

Dezelfde dag na de bloedtest viel ik zowat flauw toen ik daarna even de stad in ging. Mijn duizeligheid werd veel erger en kon ik kon mij moeilijk concentreren op school.

Toen de resultaten van het bloedonderzoek naar boven kwamen bleek er niks aan de hand te zijn en vertelde de dokter simpel gezegd ??geprikkelde evenwicht orgaan?? dat gaat na een poos over.

Terwijl ik al zat te denken aan pfeiffer, want ik had gewoon zo een soort gevoel en vertelde het tegen me ouders maar die keken mij belachelijk aan.

Ik ging weer een dag naar school naast dat ik heel veel ziek was en de rit naar school in de trein de enigste moment was dat ik me wat minder duizelig voelde.

Uiteindelijk was er een dag in de les, toen vroeg de juf wie en waarom degene eergisteren eerder weg waren gegaan.
(Er waren een aantal die wat eerder naar huis waren inclusief mijzelf) en iedereen gebruikte een excuusje maar ik besloot dit niet te doen en zij liet mij achter zitten terwijl iedereen het lokaal kon verlaten.

Eenmaal tijdens het begin van het gesprek met die vrouw, wou ik uitleggen waarom ik eerder was weggegaan.
Maar uit het niets kreeg ik opeens rillingen / ging ik trillen en verkrampte ik een beetje, kreeg ik een angstgevoel en kon niet meer uit mijn woorden komen.

Daarnaast voelde ik veel verdriet alsof ik bijna moest huilen, maar besloot dit niet te doen.
De juffrouw zei verbaasd wat is er allemaal aan de hand, waarom tril je zo?

Ik zei toen dat ik het moeilijk vond met de klas en zulke dingen en dat er veel veranderingen waren en dat ik er aan moest wennen (ik was van opleiding veranderd en van niveau na de zomer)

Uiteindelijk na dit gebeuren vertelde mijn juf dat zij het verstandig zou vinden als ik met een maatschappelijk werker te praten en met haar heb ik mijn opleiding besproken, de keuzes die ik kon maken en wat ik leuk vond en wat er met mij mis was. We kwamen tot een definitieve keuze om terug te keren naar mijn oude opleiding.

Daarnaast zou ik met een psycholoog moeten praten van het RIAGG, terwijl het RIAGG mij telefonisch zou contacteren, dit was nooit gebeurd en eenmaal terug in mijn oude klas ging alles weer zijn gangetje.

Ik probeerde te leven met mijn duizeligheid en was bang dat het voor eeuwig zo zou zijn.

Moet je voor stellen je gaat naar de bioscoop en je kijkt een film waar heel veel bloed in voorkomt je word in ware een beetje misselijk en draaierig, nou dat was iets wat ik continue had te voortduren.

Na een tijd nam het geleidelijk af maar het was moeilijk te bepalen of dit nou werkelijk was, de huisarts gaf mij telefonisch aan dat dit zeldzaam langer duurt dan twee maanden. Maar bij mij was het er nog steeds naar 3 maanden zelfs.

Na een poos in hetzelfde schooljaar begon ik me wat beter te voelen en vrolijker ik vergat alles over die maatschappelijk werker en de duizeligheid leek met grote mate te verminderen.

Maar toen ontstond een periode aan lange griep en vermoeidheid.

Ik kwam op school aan en we begonnen met de les, we moesten plaats maken achter de computer maar ik viel telkens in slaap voor de computer, toen besloot ik mij een dagje ziek te melden en soms een half dagje school te volgen.

Daarna kwam een beetje griep erbij maar ik ging als nog naar school.
En van de een op andere dag kreeg ik na het in nemen van Ibuprofen bultjes op Mn armer en toen later grote dikke bulten in mijn hals en het leek erop alsof mijn lymfeklier was opgezwollen.

Toen stopte ik direct met Ibuprofen en leek het weer weg te gaan en af en toe kwam weer een bultje te voor schijn, toen ging ik weer naar school en de juf was een beetje chagrijnig, omdat ik vaak niet was geweest ze zei ???ls ik mij een beetje griepig voel ga ik gewoon naar school??

hoe dan ook ik had nog steeds last van vermoeidheid en dacht dat komt door de griep en op een gegeven moment kreeg ik intense keelpijn. Van de ene dag naar de andere had ik opeens hele erge keelpijn.

Ik ging naar de huisarts en die zij een kleine ??keel pijntje?? en 1 opgezette lymfeklier, toen ik haar vertelde dat ik dacht dat het pfeiffer was ging ze hiermee akkoord en zou ik bloedafname doen maar dit zou nog een week duren voor dat dit zou lukken en nog langer voordat ik de uitslag zou krijgen.

Ik ging nog voor de test nog een keer naar de huisarts en dit kreeg ik een andere. Mijn keel pijn was veel heviger geworden dus hoopten ik op pijnstillers er waren ook meer bultjes en vermoeidheid nam toe, ik had opeens twee opgezwollen lymfe klieren en een hele erge ontstoken keel met gezwollen tonsillen en huig vertelde de huisarts.

Deze huisarts dacht dat Pfeiffer niet in kwestie was maar dat dit Angina Pectoris was.

Deze huisarts had mij code?ne meegegeven maar werkte nauwelijks want sindsdien deed het heel veel pijn.

Ik zag er niet uit kon me niet scheren, kon niet achter de computer zitten want ik kon me niet zo goed concentreren, ik zag wazig en lag vooral overdag benenden op de bank en deed niks. Mijn spraak vermogen was verdwenen en ik had ook niet meer de mogelijkheid tot eten of drinken.

Daarom communiceerde ik door te schrijven op een notitieblok en dat te laten zien. De nachten waren lang en zwaar ik ging rond 12 u avonds richting bed en werd soms mogelijk wel 10 keer wakker (van de pijn) en zat om half 5 in de ochtend alweer beneden.

Hel. Ik dacht dat ik misschien wel dat ik Non-Hodgkin had (keel kanker). Vanwege de pijn.. weken gingen voorbij het duurde misschien wel 2 tot 3 weken en ik zat soms te kampen met koorts, Uiteindelijk bood het bloedonderzoek aan dat mijn pfeiffer positief was. Betekende dat ik het heb.

Na verloop van weken/maand waren de meest pijnvolle dingen weg en kon ik weer normaal eten.

Wat overbleef was die vermoeidheid en ik moest natuurlijk ook weer verder met school, ook al had ik heel veel gemist.

Mijn stage was inmiddels al 3 weken van start en ik begon nu pas met zoeken ik vond een geschikte plek op een basisschool en kon daar halve dage stage lopen i.v.b. rust periode na de pfeiffer.

Daarnaast begon ik langzaam weer met sport zoals skeeleren en sliep ik vaak pas om elf uur zonder middag dutje, ik ben nou eenmaal een actief mens.

Nu is het inmiddels wel weer 4 maanden geleden sinds mijn acute fase en gaat alles opzicht goed, soms voel ik mij plotseling vermoeid maar voor de rest kan ik sport en stage / toetsen op school met redelijk gemak aan tevens ben ik ook op wintersport 1 maand geleden geweest, wezen snowboarden en dat ging uitstekend (ik weet niet hoe maar het ging gewoon).

Ik heb alleen nu veel in te halen op school, maarja dat is nou eenmaal met pfeiffer het komt altijd op de verkeerde moment.

Ik hoop dat jullie mijn verhaal boeiend vonden, feedback is gewenst.

OlavTorkson · 23 april, 2007, 19:50:09

CiteerIk zag er niet uit kon me niet scheren, kon niet achter de computer zitten want ik kon me niet zo goed concentreren, ik zag wazig en lag vooral overdag benenden op de bank en deed niks. Mijn spraak vermogen was verdwenen en ik had ook niet meer de mogelijkheid tot eten of drinken.

Daarom communiceerde ik door te schrijven op een notitieblok en dat te laten zien. De nachten waren lang en zwaar ik ging rond 12 u avonds richting bed en werd soms mogelijk wel 10 keer wakker (van de pijn) en zat om half 5 in de ochtend alweer beneden.

Yes... dat herken ik... d?t was erg!

Mooi uitvoerig en lang beschreven, ik denk dat het een beetje te lang is voor de gemiddelde Pfeifferlijer, die na drie regels al in slaap valt.

Relic · 23 april, 2007, 23:04:44

hehe ja klopt wel een tikje te lang voor de pfeifferlijers :P laat staan dat ze in zo'n acute fase zitten en met ongelofelijk veel moeite 3 regels kunnen lezen :P maar ik wou dat het compleet was ::) en die korte quote van jou dat was inderdaad n moeilijke periode, ik heb veel pijn moeten voorduren in mijn leven (o.a ;D pijl van pijl en boog in mn oog, elleboog gebroken, pink verpulverd, 3 tanden gebroken, het is allemaal goed gekomen hoor :D) maar geen van deze overtreft die keelpijn. De codeine die ik had gekregen die werkte bijna voor geen meter, als ik zo een pil had geslikt kon ik even 1 uurtje (of minder lang) gaan slapen en daarna werd ik sowieso wakker van de pijn terwijl mijn vader met een sireuse Nek Hernia als die dat inslikt binnen 6 minuutjes onder zeil is voor n lange tijd of geen pijn voelt.

OlavTorkson · 25 april, 2007, 09:05:36

Joh, dat je een pil kon slikken! Ik kreeg zetpillen voorgeschreven als pijnstiller (daarmee kon ik zo'n twee uur per dag met moeite water drinken)

car0lien · 28 april, 2007, 01:26:40

Lang verhaal hoor!! Alleen is angina pectoris weer wat anders.. ;) :P Kijk maar op google.. :P

Groetjesss, Car0

monkie · 28 april, 2007, 02:29:14

Jep kan de pijn nog goed voor me halen. Ik zat te janken van de pijn. Ik ging daarbij ook nog regelmatig over mn nek. Nou dan weet je echt niet waar je het zoeken moet. Ik moest maar tragitol halen ( of zoiets). Maar ja ook dat werkte niet echt. Ik vond het wel een boeiend verhaal hoor

AmAnDii · 01 juni, 2007, 17:43:38

Heey, pfoe,, ik d8 dat ik de enige was die last had van duizeligheid,, maar neej,, gelukkig, ik heb het zelf ook beetje zwaar gehad,, ik heb 1 kker CMV gehad,, en nu pfeiffer. (tja,, ik val in de prijzen..) je zou denken dat als ik het al een keertje mee heb gemaakt,, dat ik wel weet hoe ik er mee om moet gaan,, maar CMV is eigenlijk iets heel anders dan Pfieffer jammer genoeg.. door mijn CMV heb ik ook last van mijn eveniwichtsorgaan,, maar dat van mij is jammer genoeg nooit weg gegaan,, heb er nu nog steeds last van.. zelfs me fyio merkt het op (ik loop bij de fysio voor me knie, maar als ik oefeningen moest doen verloor ik altijd me evenwicht.. heel raar is dat...) ik heb idd ook last van duizeligheid, ik heb zelfs al 2 keer gehad dat het helemaal zwart werdt voor mijn ogen,, dat is best wel beangstigend.. ik heb zelf dan zo'n last gehad van mijn evenwichtsorgaan dat het effect voor mij was dat ik met een bril op zat met de werkelijkheid,, maar ondertussen werdt rondgedraait.. vor mijn gevoel draaide de wereld dus, maar alles stond wel rechtop... dat is heel raar... gelukkig gaat het nu iets beter al.. maar ik moet niet te snel opstaan.. jammer genoeg heb ik nog steeds last van mijn pfeiffer... nou jah. jij heel veel sterkte met je pfeiffer nog..