Sinds 4 weken Pfeiffer

Gestart door Fairie, 10 april, 2007, 12:24:35

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Fairie

Hey,

Hier dan mijn verhaal.
Tijdens de incubatietijd (van 4 tot 8 weken) had ik al steeds wat klachten: af en toe misselijk, moe, lusteloos, chagrijnig enz. Ik wijdde het toch nog aan stress en dacht, toen ik wat meer rust had, de stress er wel uit zou komen en daardoor mijn weerstand verminderd was.
Een paar weken later kon ik amper mijn bed uitkomen. Mijn vriend ging 's ochtends naar zijn werk en ik bleef maar in bed liggen, soms tot 12 of 13 uur en zelfs een keer tot 15 uur. Als ik er dan uit kwam, ging ik gelijk op de bank zitten of liggen en af en toe wat tv kijken. Eten ging net aan, maar een broodje smeren kostte me al veel moeite. Omdat ik steeds alleen thuis was (er kon niet steeds iemand voor me zorgen) heb ik mijn ouders gebeld. Nog steeds dachten we dat het wel een soort van raar griepje zou zijn. Van hen mocht ik een tijdje bij hun blijven. Ze haalden me thuis op en mijn moeder zei dat ze me dan wel wat aan zou sterken met gezonde soep en fruit enz.
Even ging het ook wat beter, tot ik een heftige keelontsteking (angina) kreeg. Ik kon terecht bij de huisarts en zij schrok zo van de grote zwelling, dat ze me doorstuurde naar de KNO- arts. Hij schreef anti-biotica voor en
liet me bloed afnemen. Een week daarop kreeg ik de uitslag: Pfeiffer. Ik moest gelijk stoppen met de anti-bioticakuur. Bij Pfeiffer zou het toch niet helpen (gelukkig was de angina al een stuk minder) en ik zou er huiduitslag van kunnen krijgen.

In eerste instantie baalde ik heel erg.. Ik zou juist weer gaan beginnen met sporten, mijn scriptie, weer af en toe uitgaan, bij vrienden en vriendinnen langs gaan, er kwamen allemaal feestjes aan en zou naar wat festivals gaan. Nu zag het ernaar uit dat ik alleen maar rust moest nemen en dat alles dus niet door zou gaan. Dit bleek ook zo te zijn.. als ik iets meer deed dan eigenlijk kon, werd ik gelijk terug geroepen: nog moeier, huilbuien enz.

Nu is het een week later. Af en toe baal ik nog behoorlijk van de Pfeiffer, maar probeer er ook iets positiefs uit te halen. Ik kan nu even stil staan en goed nadenken bij dingen, zonder maar door te rennen en de dingen gewoon voorbij te laten gaan.
De arts raadde aan, om naast rust te nemen, ook te zorgen voor meer regelmaat.
Ik sta nu rond dezelfde tijd op, neem ontbijt, dan rond dezelfde tijd lunch met wat fruit erachter aan of vruchtensap (dat schijnt gezond te zijn) en dan 's avonds gezond eten.
Gelukkig kan ik mijn bed uitkomen, kan ik heel even een half uurtje of een uurtje naar buiten soms en kan ik wat in mijn huis rommelen. Zelfs koken gaat.
Wel voel ik me bijna voortdurend moe en dat is nogal frustrerend. 's Avonds ben ik op en ga ik slapen, 's ochtends word ik wakker en ben ik nog steeds moe. Ik zou me graag weer eens niet moe voelen.
Ook kan ik me slechter concentreren dan normaal en kan ik geen uren kletsen. Na een uurtje uitgebreid kletsen (bijv. aan de telefoon) voel ik me uitgeput en is mijn hele concentratie op.

Het is een troost dat het wel vanzelf over gaat, als je maar genoeg rust neemt. Ondertussen probeer ik toch wat leuke dingen te doen.. al is het maar lekker koken, mijn huisje wat anders in te delen, vriendinnen bellen (die ook af en toe langskomen, tussen werk door), films kijken...
Maar ja, balen hoort er ook bij. Dat mag ook... het is namelijk ook erg klote om Pfeiffer te hebben, maar kan altijd erger.
Hoop dat jullie er ook iets positiefs uit kunnen halen en anders gewoon balen!
Ik heb gelezen dat het helpt om een dagboek bij te houden. Dat ga ik dan maar eens proberen.
Groetjes!